Izabela Filipiak
Z Wikipedii
Izabela Filipiak (ur. 1961 w Gdyni), polska pisarka, eseistka, felietonistka. Zadebiutowała w 1992 zbiorem opowiadań Śmierć i spirala. Do tej pory opublikowała osiem książek, m.in. powieści Absolutna amnezja (1995) i Alma (2003), podręcznik-esej Twórcze pisanie dla młodych panien (1999), zbiór felietonów Kultura obrażonych (2003), tom poezji Madame Intuita (2002) oraz dramat Księga Em (2005) poświęcony Marii Komornickiej, która stała się też tematem jej pracy doktorskiej.
Nie otrzymała żadnej nagrody literackiej ani nominacji.
Publikowała m.in. w "brulionie", "Czasie Kultury", "Odrze", "Ośce", "Ex Librisie", "Kwartalniku Artystycznym", "Gazecie Wyborczej". Była stałą felietonistką magazynów Activist, Marie Claire, Pani, Wysokie Obcasy.
Przez kilka lat mieszkała w Nowym Jorku. Po powrocie do Polski prowadziła zajęcia z kreatywnego pisania na gender studies na Uniwersytecie Warszawskim i w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 2003 roku mieszka w Kalifornii, gdzie przyjechala na zaproszenie Uniwersytetu w Berkeley w USA. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
[edytuj] Twórczość
- Śmierć i spirala (1992)
- Absolutna amnezja (1995)
- Niebieska menażeria (1997)
- Twórcze pisanie dla młodych panien (1999)
- Madame Intuita (2002)
- Alma (2003)
- Kultura obrażonych (2003)
- Księga Em (2005)
- Magiczne oko. Opowiadania zebrane (2006)
