Józef Bliziński
Z Wikipedii
Józef Bliziński (ur. 10 marca 1827 w Warszawie, zm. 29 kwietnia 1893 w Krakowie) - polski dramaturg i komediopisarz pozytywistyczny. Jest uważany za spadkobiercę komedii fredrowskiej, obok Michała Bałuckiego.
Jego utwory to m.in.: Marcowy kawaler, Pan Damazy, Rozbitki, Dzika różyczka, Komedie, Listy.
Był synem Augusta Blizińskiego i arystokratki Marii Ogończyk Zakrzewskiej. Jako nieletni odziedziczył na mocy testamentu dobra Choceń (dzisiejsze kujawsko-pomorskie). Autor licznych komedii i humoresek. Mieszkał w Choceniu do 1854, Kujawy opuścił jednak dopiero w 1873. Był etnografem, badał język ludowy, obyczaje, stroje. Przyjaźnił się z Oskarem Kolbergiem, którego zresztą uwiecznił w postaci Heliodora w Marcowym kawalerze, będącym pożegnalnym akcentem wsi kujawskiej. Debiutował późno, bo dopiero w 1859 komedią Konkurenci, w której opisał przywary środowiska wiejskiego, ziemiaństwa i szlachty - poczesne miejsce zajmuje tu "handel panną". Jego dorobek ulegał licznym przeobrażeniom wraz z przemianami ekonomicznymi ówczesnej Polski (rozwój kapitalizmu, deklasacja ziemiaństwa i alians bogatych mieszczan z arystokracją rodową) - Rozbitki.
