Józef Szermentowski
Z Wikipedii
Józef Szermentowski (ur. 16 lutego 1833 w Bodzentynie, zm. 6 września 1876 w Paryżu) - polski malarz.
Uczeń Franciszka Kostrzewskiego, którego poznał w Kielcach w domu swojego protektora, Tomasza Zielińskiego. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (1853-1857) pod kierunkiem Chrystiana Breslauera, Juliusza Kossaka; wśród jego nauczycieli (poza akademią) był Wojciech Gerson.
W 1860 wyjechał jako stypendysta do Paryża, gdzie pozostał już do końca życia. Był przyjacielem Cypriana Kamila Norwida.
W okresie warszawskim malował widoki okolic nadwiślańskich i świętokrzyskich (Widok Sandomierza), w latach następnych doszły motywy górskie, parkowe, leśne (Las dębowy) oraz sceny z życia wsi (Oracz, Pogrzeb chłopski). Był wrażliwy na krzywdę ludzką (Sieroty, Biednemu wiatr w oczy wieje, Poddaństwo). Był pierwszym polskim pejzażystą studiującym naturę z uwzględnieniem czynników światła i cienia (Odpoczynek oracza, Kościół wiejski czy akwarela W parku).
Jego wnuk, Eugeniusz Szermentowski, był dziennikarzem i pisarzem.
Niektóre obrazy:
- Odpoczynek oracza (1861)
- Pogrzeb chłopski (1862)
- Bydło schodzące do wodopoju (także Bydło na pastwisku, 1876)
- Studium wioski polskiej (1866-1868)
- Droga do wsi (1872)
- W parku (1876)
