Józef Wittlin
Z Wikipedii
Józef Wittlin (17 sierpnia 1896 - 28 lutego 1976), polski poeta, pisarz i tłumacz. Nominowany do Literackiej Nagrody Nobla.
Urodził się w Dmytrowie na Podolu. Przez 18 lat chłopięcych i pierwszej młodości (jak pisze: decydujących o całym późniejszym życiu) mieszkał we Lwowie. Miastu temu poświęcił jeden z najpiękniejszych hołdów literackich, jakie można spotkać w polskiej literaturze - wydany w 1946 w Nowym Jorku Mój Lwów.
Wykształcenie filozoficzne i językoznawcze uzyskał na Uniwersytecie w Wiedniu. Podczas I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej. Należał do grona "satelitów" wokół kręgu Skamandrytów. Można się dopatrywać w jego poezji dojrzałego ekspresjonizmu (w szczególności w zbiorze "Hymny" z 1920r).
Wittlin przełożył m.in. Odyseję heksametrem, oraz Epos o Gilgameszu. W 1937 dostał Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. Po II wojnie światowej pozostał na emigracji, zmarł w Nowym Jorku.
[edytuj] Sól ziemi
Powieść Sól ziemi (1936) jest przykładem ekspresjonizmem w prozie. Sól Ziemi w założeniu autora miała być pierwszym tomem trylogii o tytule Powieść o Cierpliwym Piechurze. W jej skład miały wejść jeszcze powieści Zdrowa Śmierć i Dziura w Niebie. Rękopis Zdrowej Śmierci zaginął podczas II wojny światowej, a autorowi, mimo prób, nigdy nie udało się go odtworzyć. Ostatnia powieść trylogii nie została napisana.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Sól Ziemi przedstawia dzieje Piotra Niewiadomskiego - Hucuła, szeregowego żołnierza I wojny światowej. Bohater w typie everymana osadzony jest w groteskowym świecie przedstawionym (charakterystycznym dla ekspresjonizmu). Wydana w 1935r (antydatowana na rok 1936) powieść, została przetłumaczona na 9 języków.
