Jakub ze Żnina
Z Wikipedii
| Jakub ze Żnina | |
 |
|
| Dewiza | brak |
| Data wyboru | 1124 |
| Urodzony | ? |
| Zmarł | 1148 |
Jakub ze Żnina herbu Poraj [1](ur. II poł. XI w., zm. ok. 1148) – arcybiskup gnieźnieński od 1124.
Przyjmuje się, że kształcił się we Francji, w Laon, gdzie nabył wiedzę teologiczną i prawniczą [2] Był proboszczem w Gnieźnie i w 1124 gościł u siebie udającego się na misje biskupa Ottona z Bambergu. W tym też roku został metroplitą gnieźnieńskim.
Przyczynił się do umocnienia Kościoła gnieźnieńskiego i odzyskania jego suwerenności mocą wydanej 7 lipca 1136 przez papieża Innocentego II bulli gnieźnieńskiej.
Po podziale paÅ„stwa przez Krzywoustego miÄ™dzy synów, Jakub ze Å»nina nadzorowaÅ‚ wykonanie jego decyzji. W czasie wojny domowej trzymaÅ‚ stronÄ™ mÅ‚odszych książąt. W 1141 wziÄ…Å‚ udziaÅ‚ wzjeździe juniorów w ÅÄ™czycy. W 1145 zorganizowaÅ‚ zjazd przeciwsenioralny w Gnieźnie. W 1146 rzuciÅ‚ klÄ…twÄ™ na najstarszego syna BolesÅ‚awa – WÅ‚adysÅ‚awa (zwanego WygnaÅ„cem), przyczyniajÄ…c siÄ™ do rozdrobnienia dzielnicowego Polski.
Za czasu jego posÅ‚ugi arcybiskupiej powstaÅ‚y nowe biskupstwa: lubuskie (1124), wÅ‚ocÅ‚awskie (1124), woliÅ„skie (1140, przeniesione później do Kamienia). PowstaÅ‚y pierwsze na ziemiach polskich klasztory cystersów w Åeknie (1143) i JÄ™drzejowie (1146). W 1140 rozpoczÄ…Å‚ budowÄ™ romaÅ„skiej kolegiaty w Tumie pod ÅÄ™czycÄ…, gdzie sprowadziÅ‚ kanoników regularnych.
Prawdopodobnie to on był autorem pierwszego polskiego chorału Magna voce laus sonora, a także rymowanej legendy Tempore illo – o nawróceniu księcia Pomorza przez św. Wojciecha.
| Poprzednik Marcin |
 |
Arcybiskup gnieźnieński 1124-1148 |
|
Następca Janik |
[edytuj] Przypisy
- ↑ O jego pochodzeniu nie wiadomo właściwie nic. Jan Długosz sugerował, że Jakub ze Żnina na Pałukach był człowiekiem niskiego stanu, były też inne koncepcje, wywodzące jego rodowód od Porajów-Różyców lub Pałuków.
- ↑ Przypisuje mu się autorstwo najstarszego Rocznika kapituły gnieźnieńskiej, który wykazuje wpływy szkoły laońskiej
