Jan Acoluthus
Z Wikipedii
Jan Acoluthus, znany również jako Jan Akolut i Johannes Acoluthus (ur. 5 grudnia 1628 w Głuszynie k. Namysłowa, zm. 8 maja 1689) – duchowny protestancki i pisarz religijny.
Urodził się w rodzinie pastorskiej. Uczęszczał do szkół w l. 1636-46 w Namysłowie, Wrocławiu, Gdańsku. Od 1648 studiował w Królewcu, następnie w Lipsku, Wittenberdze, a ukończył studia w 1652r. w Strasburgu. W tym też roku został substytutem (zastępcą) swego ojca, pastora w Domasławicach, wkrótce zaś w 1655 r. polskim i niemieckim kaznodzieją w kościele św. Krzysztofa we Wrocławiu.
W 1659 r. został diakonem w kościele św. Elżbiety, a w gimnazjum przy tym kościele profesorem języka hebrajskiego. W 1669 był już pastorem w kościele św. Elżbiety oraz inspektorem wrocławskich gimnazjów. Doktorat teologii uzyskał w 1669 w Wittenberdze. Był znakomitym kaznodzieją i dysputantem oraz jednym z pięciu współautorów Doskonałego kancjonału polskiego (Brzeg 1673). Ojciec Andrzeja Akoluta, wrocławskiego orientalisty.
Źródło: Jan Szturc, Ewangelicy w Polsce słownik biograficzny XVI-XXw.