Jan Działyński
Z Wikipedii
Jan Działyński herbu Ogończyk (ur.1510, zm.1583) - wojewoda chełmiński. Syn Mikołaja i Małgorzaty Magdaleny Fogler.
Podkomorzy dobrzyński i chełmiński od 1533, starosta chełmiński i dirszowski od 1545. W tym także roku został kasztelanem gdańskim i elbląskim, w 1546 kasztelanem chełmińskim. Wojewoda pomorski od 1551, chełmiński od 1556r.
Wszedł w skład Rady Prus i opowiadał się za ściślejszym zjednoczeniem Prus z Koroną. W 1573 roku pomógł Henrykowi Walezemu zdobyć tron polski. Po jego ucieczce do Francji przeszedł na stronę Habsburgów. W roku 1576 pogodził się ze Stefanem Batorym, drugim elektem Polski.
W swej polityce dążył do ograniczenia swobód Gdańska i podporządkowania go Koronie. Uczestniczył w kampanii gdańskiej Stefana Batorego w 1577.
Jego 4 synowie to:
- Mikołaj Działyński (1540 - 1604), wojewoda chełmiński;
- Sylwester Działyński (1540 - 1614), właściciel Sokołowa;
- Stanisław Działyński (1547 - 1617), wojewoda chełmiński;
- Erazm Działyński (1547 - 1573), kanonik warmiński.
Miał też 4 córki: Zofię, Katarzynę, Magdalenę oraz Elżbietę.
