Jan Kaczara
Z Wikipedii
Jan Kaczara (ur. 6 października 1907 w Gaju koło Sierszy, zm. 22 stycznia 1980 w Krakowie) — krakowski dorożkarz, rozsławiony wierszem Gałczyńskiego Zaczarowana dorożka.
Przyjechał do Krakowa w 1923 i podjął pracę dorożkarza. Mieszkał w krakowskiej dzielnicy Prądnik Czerwony, był żonaty (z Anielą), miał syna, który później również pracował jako dorożkarz. Po Krakowie jeździł dorożką nr 13 (według niektórych źródeł nr 6). Nosił zawsze nieodłączny czarny melonik, który z czasem przez kolegów po fachu został przyjęty jako symbol krakowskiego dorożkarstwa.
Często mówił rymami. Rozsławiony przez Gałczyńskiego, który poznał go w czasie swojego pobytu w Krakowie w latach 1946-1948 i chętnie korzystał z jego usług, był później gościem programów telewizyjnych, bohaterem wywiadów prasowych. Ułożył m.in. zaginioną rymowaną historię dorożkarstwa. Na pytanie Pan wolny? potrafił zabawnie odpowiedzieć: Żonaty, ale mogę odwieźć do chaty.
Został pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie. W 2000 r. jedną z ulic na Prądniku Czerwonym nazwano jego imieniem.
