Jan Zachwatowicz
Z Wikipedii
Jan Zachwatowicz (ur. 4 marca 1900 - zm. 18 sierpnia 1983) - polski architekt, profesor Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Znawca historii architektury polskiej. Generalny konserwator zabytków w latach 1945-1957. Laureat Honorowej Nagrody SARP w 1971.
Po przybyciu do Warszawy nostryfikował dyplom architekta na Politechnice Warszawskiej, gdzie został asystentem przy Katedrze Rysunku Odręcznego prof. Zygmunta Kamińskiego, z którym współpracował szereg lat realizując różne zamówienia rysunkowe (m.in. projekt wizerunku Orła Białego, przypisywany odtąd prof. Kamińskiemu). W roku 1929 zawarł związek małżeński ze studiującą również na Wydziale Architektury PW Marią Chodźkówną, córką Witolda Chodźki.
Jan Zachwatowicz, chociaż był sygnatariuszem Karty Weneckiej sprzeciwiającej się rekonstrukcjom zabytków, był autorem koncepcji odbudowy Starego Miasta w Warszawie, wbrew koncepcjom, aby pozostawić ten teren jako gruzowisko będące pomnikiem historii miasta, albo aby zabudować Stare Miasto nowoczesnymi blokami. Odbudowa Starego Miasta, pomimo tego, że była sprzeczna z doktryną konserwatorską, zyskała uznanie międzynarodowe i Stare Miasto wpisane zostało na Listę Światowego Dziedzictwa.
