Joël Lautier

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Joël Lautier
Państwo	Francja
Data urodzenia	12 kwietnia 1973
Miejsce urodzenia	Scarborough
Tytuł szachowy (rok nadania)	arcymistrz (1990)
Ranking (data)	2656 (01.01.2007)
Miejsce na liście krajowej (światowej)	2 (51)

Joël Lautier (ur. 12 kwietnia 1973 w Scarborough) – francuski szachista i działacz szachowy, arcymistrz od roku 1990.

Urodził się w Kanadzie, gdzie mieszkał do dziewiątego roku życia. Od najmłodszych lat przejawiał niezwykły talent do szachów. Po przeprowadzce do Francji wstąpił do paryskiego klubu szachowego Caissa. W 1985 r. zdobył tytuł mistrza świata dzieci do 12 lat. Był to pierwszy oficjalny tytuł mistrza świata w szachach, zdobyty przez Francuza. Trzy lata później w Adelajdzie sięgnął po tytuł mistrza świata juniorów do lat 20, wyprzedzając Wasilija Iwanczuka i Borysa Gelfanda. Miał wówczas piętnaście lat i był najmłodszym szachistą, który zdobył ten tytuł. W 1990 r. Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł arcymistrza.

Z powodzeniem występował w turniejach międzynarodowych. Zwyciężył w turniejach w Lyonie (1990), Polanicy-Zdroju (1991) i Pampelunie (1993). W 1994 r. otrzymał zaproszenie do elitarnego turnieju w Linares. Zajął w nim, wspólnie z Władimirem Kramnikiem, wysokie V miejsce i był sprawcą dużej niespodzianki, wygrywając czarnymi z Garrim Kasparowem. W późniejszych turniejowych potyczkach pomiędzy tymi szachistami Lautier przegrał tylko jedną partię i jest jednym z nielicznych szachistów, którzy mogą poszczycić się dodatnim bilansem partii z Kasparowem (+2 -1 =7). W kolejnych latach zwyciężył w turniejach w Amsterdamie (1995, przed Kasparowem), Ubedzie (1997), Enghien-les-Bains (1999) i Mondariz (2000). W 2003 r. wspólnie z Piotrem Swidlerem zajął pierwsze miejsce na turnieju w Pojkowskim.

Od 1990 r. Lautier uczestniczył w rozgrywkach o mistrzostwo świata. Debiut w turnieju międzystrefowym w Manili (1990) nie był udany (29. miejsce), jednak już w Biel (1993) Lautier znalazł się w doborowej dziesiątce zawodników, którzy awansowali do meczów pretendentów. W meczu ćwierćfinałowym przegrał z Janem Timmanem 3½ – 4½. W mistrzostwach świata FIDE rozgrywanych systemem pucharowym dwukrotnie (Groningen, 1997 i Las Vegas, 1999) awansował do III rundy i dwukrotnie przegrał mecze z Borysem Gelfandem 2 - 4 (po dogrywkach). W 2000 r. w New Delhi odpadł w I rundzie. Największy sukces odniósł w 2001 r. w Moskwie, gdzie awansował do czołowej ósemki, eliminując, m.in., byłego mistrza świata FIDE, Aleksandra Chalifmana. W V rundzie przegrał jednak z Wasilijem Iwanczukiem. Dwa razy (2004 i 2005) wygrał mistrzostwa Francji.

W latach 1990 - 2004 sześciokrotnie reprezentował Francję na olimpiadach szachowych. W 1992 r. na olimpiadzie w Manili zdobył indywidualnie brązowy medal za wynik +8 -2 =2 na pierwszej szachownicy. Pięć razy uczestniczył w drużynowych mistrzostwach Europy. W 2001 roku w Göteborgu był najlepszym zawodnikiem turnieju, a reprezentacja Francji zdobyła srebrne medale. W 2005 r. w León jego drużyna zajęła III miejsce^[1].

Lautier słynie z doskonałego przygotowania debiutowego. Jego repertuar otwarć jest szeroki i drobiazgowo przygotowany, zwłaszcza ze strony czarnych.

W ostatnich latach, pozostając szachistą czołówki światowej, Lautier zaangażował się w działalność w strukturach organizacji szachowych. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia Szachowych Zawodowców (ACP), którego prezydentem był do roku 2006. Jest również wiceprezydentem Francuskiej Federacji Szachowej.