Josif Hurko
Z Wikipedii
Josif Władimirowicz Romejko-Hurko (Gurko) (ros. Иосиф Владимирович Ромейко-Гурко) (28 lipca 1828, wieś Burnejko w guberni mohylewskiej - 28 stycznia 1901, wieś Sacharowo w guberni twerskiej).
Feldmarszałek rosyjski. Wychowanek korpusu paziów. Uczestnik wojny krymskiej (1853-1856). Potem zostaje dowódcą 2. dywizji kawalerii Gwardii. W wojnie rosyjsko-tureckiej (1877-1878) opanował Tymawę, zajął Szypkę oraz rozbił Turków pod Uflanami, Tyliszem, Jenizagrem i Taszkisenem. W 1879 zostaje pomocnikiem wodza naczelnego Gwardii i petersburskiego okręgu wojskowego. W latach 1879-1880 pełni obowiązki generał-gubernatora Petersburga, w latach 1882-1883 był generał-gubernatorem odesskim i dowódcą odeskiego OW. W latach 1883-1894 był generał-gubernatorem warszawskim i dowódcą warszawskiego OW. Był zaciekłym rusyfikatorem. Wyrugował język polski ze szkół i urzędów, zaostrzył cenzurę oraz prześladował unitów. Od 1886 członek rosyjskiej Rady Państwa.
W grudniu 1894 awansowany do stopnia feldmarszałka. Po wstąpieniu na tron Mikołaja II zdymisjonowany. Resztę życia spędził we własnym majątku ziemskim.
