Karabin maszynowy MG 81

Z Wikipedii

Flugzeugmaschinengewehr MG 81
Dane podstawowe
Państwo	Niemcy
Producent	Mauser Werke AG
Rodzaj	lotniczy karabin maszynowy
Historia
Prototypy	1938
Wyprodukowano	>46 000 egz.
Dane techniczne
Kaliber	7,92 mm
Nabój	7,92 x 57 mm Mauser
Taśma nabojowa	taśma rozsypna Gurt 34
Wymiary
Długość	965 mm
Długość lufy	475 mm
Masa
broni	8,0 kg (wersja naziemna) 12,9 kg (MG 81Z)
karabinu właściwego	6,5 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	706 m/s (amunicja standardowa sS) 760 - 790 m/s (amuncja o wzmocnionym ładunku prochowym V-Patrone)
Szybkostrzelność teoretyczna	1600 strz./min

MG 81 to lotniczy karabin maszynowy (Flugzeugmaschinengewehr MG 15) kalibru 7,92 mm opracowany przez zakłady Mauser Werke AG w 1938 roku. Używany przez Luftwaffe podczas II wojny światowej jako uzbrojenie obronne w ruchomych i stałych stanowiskach strzeleckich większości bombowców i samolotów obserwacyjnych zamiast wycofanych w 1940 MG 15 i MG 17. Broń ta charakteryzowała się większą od poprzedników szybkostrzelnością i możliwością zasilania z taśm amunicyjnych z obu stron. Na jego bazie powstał sprzężony karabin MG 81Z (z od niemieckiego zwilling - bliźniak) składający się z dwóch MG 81 wyzwalanych jednym spustem. Jako uzbrojenie stałe MG 81 mógł być przeładowywany elektropneumatycznie. Stopniowo zastępowany przez skuteczniejsze uzbrojenie o większym kalibrze trafił na uzbrojenie wojsk naziemnych, gdzie w wersji MG 81Z używany był jako karabin przeciwlotniczy. Ogólnie wyprodukowano ponad 46 000 sztuk tego karabinu z czego 33 164 w wersji MG 81z.

Do zasilania MG 81 używano standardowych taśm z amunicją 7,92 mm takich samych jak w MG 34 i MG 42. Duża szybkostrzelność będąca zaletą karabinu jako uzbrojenia lotniczego była dość problematyczna w zastosowaniach naziemnych.