Klaudyna Potocka
Z Wikipedii
Klaudyna Potocka - z domu Działyńska (ur.27 sierpnia 1801 na zamku w Kórniku, zm.8 czerwca 1836 w Genewie), polska patriotka. Siostra Tytusa Działyńskiego, żona Bernarda Potockiego - syna pisarza Jana Potockiego, autora Rękopisu znalezionego w Saragossie.
Pochodziła z zasłużonej dla kraju rodziny Działyńskich. Jej ojciec - Ksawery Działyński razem z bratem Ignacym należał do aktywnych uczestników prac Sejmu Czteroletniego i twórców Konstytucji 3 Maja. Po śmierci ojca matka Klaudyny, odbyła z nią podróż do Warszawy, Wiednia i Paryża. Tam Klaudyna pobierała lekcje gry na fortepianie, dykcji, tańca, rysunków u znanych mistrzów. W 1823 roku powróciła z matką do Konarzewa, gdzie 25 września 1825 roku poślubiła Andrzeja Bernarda Potockiego.
Zaznaczyła się swą pełną poświęcenia pracą nad pielęgnowaniem rannych w dobie powstania listopadowego. Po jego upadku osiedliła się w Dreźnie, gdzie spieniężywszy swe klejnoty, niosła pomoc emigrantom. Tam nawiązała bliższe stosunki z Mickiewiczem, Polem, Odyńcem, Garczyńskim, którego pielęgnowała następnie w chorobie. Dzięki zapisanym przez nią funduszom powstała w Paryżu instytucja dobroczynna „Czci i chleba” roztaczająca opiekę nad emigrantami.
Właścicielka Wyspy Zamkowej na Jeziorze Góreckim wraz z romantycznym zamkiem. Utrzymywała Schronisko Polskie w Dreźnie, wspomagała prasę emigracyjną. Została pochowana na cmentarzu Montmorency w Paryżu.
