Klotylda Maria Sabaudzka

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Klotylda Maria Sabaudzka, fr. Clotilde-Marie-Thérèse-Louise de Savoie, Princesse Napoléon, Altesse Impériale et Royale (ur. 22 marca 1843 w Turynie, zm. 25 czerwca 1911 w Moncalieri) – królewna włoska, żartobliwie zwana we Francji Sainte Clotilde (święta Klotylda), była żoną księcia Napoleona Józefa Bonapartego.

Klotylda Sabaudzka

Urodziła się jako córka króla Sardynii Wiktora Emanuela II, późniejszego pierwszego władcy zjednoczonej Italii, i arcyksiężniczki habsburskiej Marii Adelajdy.

Mając lat 16 została wydana za mąż (30 stycznia 1859) za Józefa Napoleona zwanego Plonplon. Zawarte z powodów czysto politycznych - jako część zapłaty dla Napoleona III za poparcie przy zjednoczeniu Włoch (drugą częścią była cesja Sabaudii i Nicei na rzecz Francji) - małżeństwo było wyjątkowo nieszczęśliwe. Królewna Klotylda była osobą głęboko wierzącą, otaczała się chętnie duchownymi i miała bardzo surowe zasady moralne. Plonplon był jej skrajnym przeciwieństwem - prowadził bardzo swobodny tryb życia i był wysoce antyklerykalny. Poza tym Klotylda nie zgadzała się z najbliższymi krewnymi męża - cesarzową Eugenią i księżniczką Matyldą. Znany jest incydent, gdy Eugenia po przybyciu Klotyldy do pałacu Tuileries zaczęła ją pouczać jaka etykieta panuje na dworze cesarskim. Klotylda dumnie się spojrzała na cesarzową, która w jej oczach była parweniuszką i rzekła: W. Ces. Mość zapomina, że jestem wychowana na prawdziwym dworze królewskim !.

Klotylda nie brała udziału w hucznych bankietach w Tuileries, usunęła się do swego paryskiego pałacu Palais-Royal i poświęcała się pobożnym modłom, dobroczynności oraz wychowaniu swych trojga dzieci. Gdy rodzina cesarska uciekała z Paryża (5 września 1870) po klęsce Napoleona III pod Sedanem, tylko Klotylda żegnana była przez ludność Paryża owacjami.

Po upadku monarchii napoleońskiej Plonplon i Klotylda schronili się w swym zamku w Moncalieri w Italii. Gdy małżonek powrócił do Francji w 1871 r., Klotylda pozostała w Moncalieri i nadal oddawała się swym pobożnym praktykom, nieomal na granicy manii religijnej. Przez ostatnie 40 lat życia opuściła zamek tylko dwa razy - w 1891 r. pojechała do Rzymu, do umierającego męża, by go skłonić do powrotu na łono Kościoła, co jej się nie udało, i w 1904 r. na pogrzeb księżniczki Matyldy do Paryża. Umarła na grypę w 1911 roku w opinii świętości, a jej proces beatyfikacyjny został rozpoczęty w 1940 roku.

Z księciem Napoleonem miała troje dzieci:

Napoleona Wiktora,
Napoleona Ludwika Józefa, późniejszego generała carskiego,
Marię Letycję, którą wydano w 1888 r. za rodzonego brata Klotyldy, byłego króla Hiszpanii Amadeusza I, ks. Aosty. Jedyny syn z tego związku, Umberto zmarł na froncie w 1918 r.