Kość łódeczkowata
Z Wikipedii
Kość łódeczkowata (łac. os scaphoideum) jest to jedna z ośmiu kości nadgarstka.
Położona jest w szeregu bliższym, po stronie promieniowej (bocznej). Jest największą kością szeregu bliższego. Jak inne kości nadgarstka (z wyjątkiem kości grochowatej) jest nieregularnie sześcienna, ma sześć powierzchni.
Powierzchnie górna i dolna są powierzchniami stawowymi pokrytymi chrząstką. Powierzchnia górna jest wypukła, gładka i łączy się z dalszym końcem kości promieniowej. Powierzchnia dolna, również wypukła łączy się z kośćmi czworoboczną mniejszą i czworoboczną większą. Powierzchnia łokciowa łączy się z kością księżycowatą i z kością główkowatą. Powierzchnia promieniowa jest chropowata i wąska, do niej przyczepia się więzadło poboczne promieniowe nadgarstka. Do powierzchni grzbietowej również przyczepiają się więzadła. Na powierzchni dłoniowej znajduje się guzek kości łódeczkowatej do którego przyłączają się troczek zginaczy i mięsień odwodziciel krótki kciuka.
Spośród wszystkich kości nadgarstka najczęściej ulega złamaniu.
Bibliografia "Anatomia Człowieka" pod redakcją Adama Bochenka i Michała Reichera
