Koga
Z Wikipedii
Koga, kogga - duży żaglowiec handlowy, dostosowywany do celów wojennych, dominujący na akwenach Morza Bałtyckiego i Północnego w wiekach XII-XV, spotykany do początku XVI wieku. Koga stanowiła w tym czasie podstawowy typ statku Hanzy.
Okręt o kadłubie płaskodennym, pękatym (stosunek długości do szerokości 3:1), balastowy, mało zwrotny, poszycie zakładkowe, 1, później nawet do 3 masztów, ożaglowanie rejowe. Początkowo pierwsze kogi miały na prawej burcie wiosło sterowe, ale szybko zastąpił je ster zawiasowy na długiej tylnicy i wysokiej rufie, poruszany rumplem. Cechą wyróżniającą sylwetkę kogi były wysokie kasztele z blankami, znajdujące się na dziobie i rufie. Tam też noszone było uzbrojenie żaglowca. Pod kasztelami znajdowały się pomieszczenia mieszkalne załogi i kupców, reszta jednostki była pokryta pokładem. Duży centralny maszt znajdował się na środku jednostki i umożliwiał pływanie kursami pod wiatr. Drugą cechą charakterystyczną był fakt, że dziobnica i tylnica kogi miały kształt równej belki, wychodzącej ukośnie ze stępki.
Parametry techniczne dużej kogi:
- długość 30 m
- zanurzenie 3 m
- wyporność 1000 t
- ładowność 300 t
Koga wywodziła się z nefu, a przekształciła się z czasem w nieco większy i zwrotniejszy od niej holk, w którym na ostatnim maszcie zastosowano ożaglowanie łacińskie.
