Konstancja Aragońska
Z Wikipedii
Konstancja Aragońska (1179 - 23 czerwca 1222) - najpierw królowa Węgier jako żona Emeryka Arpadowicza, później królowa i cesarzowa Niemiec jako pierwsza żona Fryderyka II Hohenstaufa.
Była córką Alfonsa II, króla Aragonii, i Sanchy Kastylijskiej. Jej dziadkami od strony matki byli Alfons VII Imperator, król Kastylii i Leónu, oraz Ryksa Śląska.
[edytuj] Królowa Węgier
W 1198 Konstancja poślubiła Emeryka Węgierskiego. Para miała tylko jednego syna - Władysława III (1201-1205).
Władysław został koronowany na króla jeszcze za życia swojego ojca, w 1204. Emeryk chciał w ten sposób zabezpieczyć koronę i kazał swojemu młodszemu bratu Andrzejowi przyrzec, że będzie chronił bratanka i pomogał mu w rządzeniu państwem. Emeryk zmarł jeszcze przed końcem tego roku i Władysław został pełnoprawnym królem, a Andrzej regentem. Władysław i Konstancja wkrótce stali się więźniami Andrzeja. Konstancji udało się uciec z synem do Wiednia. Znaleźli schronienie na dworze Leopolda VI, księcia Austrii. Władysław jednak zaraz zmarł. Regent Andrzej został królem Węgier jako Andrzej II Arpadowicz, a Konstancja pozostała na wygananiu.
[edytuj] Królowa i cesarzowa Niemiec
Konstancja pozostała wdową przez kolejne 5 lat. W 1210 ponownie wyszła za mąz, jej drugim mężem został Fryderyk Hohenstauf. Para miała jedynie jednego syna - Henryka (VII) (1211 - 11 lutego? 1242).
9 grudnia 1212, Fryderyk został koronowany na króla Niemiec, na przekór Ottonowi IV z Brunszwiku, cesarzowi niemieckiemu. Początkowo Fryderyk kontrolował pólnocne Niemcy, ale 5 lipca 1215 Otto IV został obalony. Konstancja została jedyną królową niemiecką.
22 listopada 1220 papież Honoriusz III koronował Fryderyka na cesarza niemieckiego. Wtedy Konstancja została cesarzową niemiecką, a jej syn Henryk - nowym królem Niemiec. Zmarła jednak niecałe dwa lata później, a Fryderyk ożenił się z Jolantą Jerozolimską.
