Z Wikipedii
Kot tybetański (Felis bieti) - ssak łożyskowy z rodziny kotowatych, rzędu drapieżnych. Występuje w północno-zachodnich Chinach, nad rzeką Huang-ho i na południu Gobi. Opisany w 1889 roku przez Francuza Alphonse Milne-Edwardsa. Na początku sądzono, że jest spokrewniony z chausem, współcześnie sądzi się, że jest bliższy żbikowi.
- Długość ciała bez ogona
- 68-95 cm
- Długość ogona
- 30-45 cm
- Masa ciała
- 6-9 kg
- Ubarwienie
- Ubarwiony żółtoszaro, na grzbiecie ciemniej. Uszy z pędzelkami, żółtobrązowe. Ogon tępo zakończony z czarnym czubkiem, poprzedzonym 4 czarnymi pierścieniami.
- Pożywienie
- Żywi się głównie gryzoniami i ptakami. Zwierzę słabo poznane, zagrożone wyginięciem, ponieważ zjada również szczekuszki, które na obszarze jego występowania truje się, jako szkodniki.
- Rozród
- W miocie występują 2-4 młode.
- Biotop
- Najchętniej zamieszkuje wysokie łąki górskie.
- Tryb życia
- Gatunek aktywny w nocy.
