Kruk (pomost bojowy)
Z Wikipedii
Kruk (łac. corvus) - ruchomy pomost abordażowy, wprowadzony po raz pierwszy przez flotę rzymską w okresie wojen punickich.
Miał postać trapu o długości 11 metrów i szerokości 1 metra, zabezpieczonego po obu stronach balustradą, mocowanego na obrotowym trzpieniu na dziobie okrętu i utrzymywanym w pozycji pionowej za pomocą wysokiego na 8 metrów słupa oraz systemu lin i wielokrążków. Zakończony był żelaznymi hakami.
Taka konstrukcja pozwalała na obrót pomostu w zakresie 300 stopni, mógł być więc wysuwany i opuszczany w dowolnym kierunku w przedniej części okrętu. Haki wbijały się w pokłady okrętów przeciwnika, stabilizując trap, po którym legioniści dwójkami dostawali się na wrogi okręt.
Po raz pierwszy został zamontowany na okrętach rzymskich w 260 p.n.e. w Messanie, a użyty bojowo niedługo potem w bitwie pod Mylae, a następnie w bitwie u przylądka Eknomos, walnie przyczyniając się do zwycięstw Rzymian.
Na skutek opanowania przez Kartagińczyków metod walki z “krukami” oraz ich ograniczonej przydatności taktycznej (znaczny wzrost wagi i co za tym idzie zmniejszenie zwrotności okrętów, skuteczne użycie jedynie w walkach obronnych, eliminacja czynnika zaskoczenia u przeciwnika) Rzymianie zrezygnowali z ich użycia ok. 255 p.n.e.
