Lechosław Goździk
Z Wikipedii
Lechosław Goździk (ur.21 stycznia 1931) - działacz polityczny, robotnik kwalifikowany, rybak. Jeden z głównych bohaterów przesilenia politycznego w Polsce w październiku 1956 roku.
Pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Zakładowego PZPR w Fabryce Samochodów Osobowych na Żeraniu. W październiku 1956 stał się faktycznym przywódcą robotników Żerania i główną postacią ruchu robotniczo-inteligenckiego stolicy. Występował na wszystkich wiecach na Politechnice Warszawskiej, gdzie przemawiał do studentów w imieniu robotników. Lechosław Goździk popierał Władysława Gomułkę, widząc w nim szansę na przeprowadzenie reform, chociaż sam miał zupełnie inną wizję Polski. Był zwolennikiem utworzenia rad robotniczych i liberalizacji stosunków w kraju.
W wyborach 1957 roku startował z listy Frontu Jedności Narodu. Został jednak celowo umieszczony przez aparat kierowniczy PZPR na odległym miejscu listy, co - w związku z powszechnym w Polsce głosowaniu bez skreśleń - pozbawiało go z góry szansy na dostanie się do sejmu nawet gdyby wybory nie zostały sfałszowane. Goździk, który już przed wyborami krytykował Gomułkę, stał się dla władz niebezpieczny i w roku 1959 został usunięty z partii. Niedługo potem pozbawiono go pracy. Goździk wyjechał na Pomorze Zachodnie i zajął się rybołówstwem.
W latach 1990-1998 był przez dwie kadencje radnym i przewodniczącym rady miasta Świnoujście gdzie obecnie mieszka. W latach 1998-2002 był radnym sejmiku województwa zachodniopomorskiego i jego wiceprzewodniczącym. Dziś jest prezesem Stowarzyszenia Rybaków Morskich.
