Lockout w NHL
Z Wikipedii
Lockout w NHL miały miejsce dwa razy w historii NHL. Pierwszy miał miejsce w sezonie 1993/1994. Powodem tego był brak porozumienia między władzami NHL a organizacją zawodników NHLPA o wynagrodzenia dla pierwszoroczniaków. Porozumienie to osiągnięto po 104 dniach co spowodowało skrócenie sezonu zasadniczego do 48 meczów. Porozuminie miało obowiązywać do 1997 roku jednak postanowiono je przedłużyć do roku 2004. Natomiast drugi raz lockout miał miejsce w sezonie 2004/2005 spowodował odwołanie 88 sezonu NHL. Po raz drugi w historii nie rozdano Pucharu Stanleya (ostatnio nie rozdano Pucharu w 1919 z powodu epidemii hiszpanki). Powodem Lockoutu był taki sam jak 11 lat wcześniej czyli brak porozumienia między władzami NHL a organizacją zawodników NHLPA. Powodem sporu była wysokość zarobków hokeistów NHL. Lockout trwał 310 dni od 16 września 2004 roku do 13 lipca 2005 roku, wtedy właśnie obie strony doszły do porozumienia. Lockout rozpoczął się dzień po wygaśnięciu wcześniejszej umowy z 1994 roku. Jednym ze skutków lockoutu był wyjazd wielu hokeistów na ten czas do lig europejskich.
