Hokej na lodzie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Hokej na lodzie – sportowa gra zespołowa, rozgrywana na lodowisku.

Spis treści

1 Zasady gry
2 Kary
3 Inne zasady
4 Historia gry
5 Zobacz też
6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Zasady gry

Dwaj obrońcy i bramkarz bronią dostępu do bramki. Podniesiona ręka sędziego oznacza przewinienie, które zostanie odgwizdane dopiero, gdy faulująca drużyna zdobędzie krążek.

W skład drużyny hokejowej wchodzą zawodnicy, trenerzy, kierownicy, masażyści. Drużyna składa się z 22 zawodników. 20 zawodników grających w polu oraz dwóch bramkarzy. Każdy z zawodników wyposażony jest w kij, łyżwy oraz odpowiednie ochraniacze. Do gry służy krążek, wykonany z twardego kauczuku, który zawodnicy trącając kijami starają się wbić do bramki przeciwnika. Na lodzie może przebywać do 6 zawodników jednej drużyny. Mecz hokeja na lodzie składa się z 3 części zwanych tercjami, z których każda trwa 20 minut czystej gry, czyli zatrzymywany jest czas, gdy wystąpi przerwa w grze.

Plac gry stanowi lodowisko otoczone bandami i podzielone na 3 części, zwane Tercjami, oddzielone od siebie liniami niebieskimi. Dodatkowo, do boiska włącza się także ławkę rezerwowych oraz ławkę kar.

Hokej jest grą, w której wiele zagrań jest dozwolonych. Zawodnik nie ma obowiązku zagrywać krążka kijem, może zagrać łyżwą, ręką itd. Krążka nie można zagrać ręką do zawodnika z tej samej drużyny. Bramkę można zdobyć tylko kijem. Zmiany w grze dokonywane są w jej trakcie, nie ma potrzeby czekać na przerwę w grze, istotne jest, aby na lodowisku cały czas znajdowało się nie więcej niż sześciu graczy jednej drużyny. Niedozwolony udział zawodnika przekraczającego w danej chwili dozwoloną ilość uprawnionych do gry jest karany karą techniczną dwuminutową drużyny, która dokonała przekroczenia.

W przypadku, gdy krążek zniknie z pola widzenia sędziego (np. wypadnie w trybuny, jeden z zawodników zasłoni go na dłużej niż trzy sekundy, bramkarz przykryje ciałem itp.) gra jest przerywana i następuje wznowienie. Dwóch graczy z przeciwnych drużyn staje naprzeciw siebie (ang. face-off) i próbują wywalczyć krążek, gdy sędzia rzuci go między nich. Gdy drużyna straci bramkę, również następuje wznowienie (w centrum pola gry), a więc poszkodowana drużyna nie zyskuje automatycznie przywileju posiadania krążka po utracie gola.

[edytuj] Kary

Kontratak drużyny przeciwnej

Gdy jeden z zawodników popełni wykroczenie, sędzia podnosi rękę nie przerywając gry, dając przywilej korzyści poszkodowanym. Oznacza to, że w chwili, gdy drużyna faulująca dotknie krążka, gra zostanie przerwana. Do tego momentu poszkodowani mogą atakować bez obawy utraty bramki (z tego powodu w takiej sytuacji bramkarz poszkodowanych może zjechać do swojego boksu, a w jego miejsce może wejść na lodowisko inny zawodnik z drużyny, zwiększając tym samym szanse faulowanych na strzelenie bramki).

Gdy wreszcie drużyna faulująca dotknie krążka, sędzia przerywa grę, a zawodnik faulujący otrzymuje karę. Kara oznacza, że na pewien czas zawodnik ten znajdzie się na ławce kar, a jego drużyna będzie grała w osłabieniu, z jednym graczem mniej. Kary mogą być: mniejsze (2 minuty), większe (5 minut), kara meczu (oprócz wcześniejszych dwóch, czyli np. kara 2 minuty + kara meczu).

Drużyna nie może grać w mniejszym składzie, niż 4 zawodników, czyli jeśli trzech zawodników dostało kary 2-minutowe, to drużyna gra w składzie 4 zawodników, po czym po upływie kary pierwszego z nich dodaje się dalsze 2 minuty kolejnego zawodnika.

Jeżeli drużyna grająca w osłabieniu straci bramkę, anulowana jest kara jednego z zawodników (może on wrócić na lód). Zawodnik nie może po stracie bramki przez jego drużynę wyjść z boksu kar gdy został ukarany karą większą – 5 minut. W takiej sytuacji musi odsiedzieć całą karę.

Kary wymienione w regulaminie gry IIHF:

zahaczanie (hooking)
spowodowanie upadku przeciwnika (tripping)
atak kijem trzymanym oburącz (cross-checking)
niedozwolony udział w grze (interference)
trzymanie przeciwnika (holding)
trzymanie kija przeciwnika (holding the stick)
niebezpieczna gra wysoko uniesionym kijem (high-sticking)
nadmierna ostrość w grze (roughing)
udział w grze większej liczby zawodników niż dozwolona w danym momencie (too many players on the ice)
niesportowe zachowanie (unsportsmanlike conduct)
uderzanie kijem (slashing)
kłucie kijem (spearing)
atak łokciem (elbowing)
atak kolanem (kneeing)
atak z tyłu (checking from behind)
podcinanie (clipping)
wrzucenie na bandę (boarding)
opóźnianie gry (delaying the game)
celowe poruszenie bramki (displacing the goal)
celowe wybicie krążka za bandę (delaying the game)
celowe rzucenie kija w stronę krążka
gra złamanym kijem
używanie nieprzepisowego sprzętu i wyposażenia.

[edytuj] Inne zasady

Spalony (ang. offside) występuje, gdy zawodnik znajdzie się w tercji przeciwnika przed krążkiem wbitym tam przez jego partnera z drużyny. Wówczas gra wraca do tercji środkowej. W niektórych rozgrywkach (np. w NHL) występuje tzw. "tag-up offside" czyli odłożony spalony. Oznacza to, że gracz znajdujący się na pozycji spalonej może z niej uciec, czyli wycofać się do strefy neutralnej, a następnie ponownie wjechać do strefy obronnej rywala.

Podanie przez dwie linie (ang. two-line offside pass) w niektórych turniejach oznacza, że krążek przeszedł przez obie linie niebieskie (gdzieniegdzie przez niebieską i środkową) bez dotknięcia przez gracza sąsiedniej drużyny. Gra wraca do tercji własnej drużyny. Zasada ta została zniesiona w NHL w 2005 roku.

Uwolnienie (ang. icing) występuje, gdy gracz wybije krążek z własnej połowy (własnej tercji i połowy tercji środkowej) na połowę przeciwnika tak, że krążek minie linię bramkową, ale drużyna przeciwna nie będzie miała możliwości go dotknąć. Gra wraca do tercji obronnej drużyny popełniającej faul. Uwolnienia nie przyznaje się gdy zawodnik wybije krążek z własnej połowy a krążek mijając linię bramkową przejdzie wcześniej przez pole bramkowe. Uwolnienia nie będzie też gdy krążek z własnej połowy wybije zespół grający w osłabieniu.

Rzut karny wykonuje się, gdy zawodnik zostanie faulowany, gdy przed nim znajduje się już tylko bramkarz przeciwnika. Pozostali gracze zjeżdżają z lodowiska, pozostaje tylko bramkarz strony faulującej, zawodnik poszkodowany i krążek, umieszczony na środku lodowiska. Zawodnik może w dowolny sposób przejąć krążek, podjechać pod bramkarza i oddać strzał.

Zabroniona strefa gry bramkarza (ang. "restricted goalie area") to kolejny nowoczesny i zarazem kontrowersyjny przepis wprowadzony w 2005 roku do NHL. Zabrania on bramkarzom grania krążkiem za linią bramkową z wyjątkiem pola w kształcie trapezu, znajdującego się za bramkami. Bramkarz, który złamie ten przepis, zostaje ukarany karą mniejszą 2 minut ("delay of game").

[edytuj] Historia gry

Kolebką hokeja jest Kanada. Grę wymyślono w XIX wieku. W 1926 roku powstała NHL (National Hockey League), wspólna liga hokejowa USA i Kanady. W 1908 roku powstała IIHF (International Ice Hockey Federation). Hokej na lodzie jest sportem olimpijskim. Do najlepszych drużyn na świecie należą: USA, Kanada, Szwecja, Finlandia, Rosja (kiedyś ZSRR), Czechy, Słowacja. W Polsce dwukrotnie rozegrano mistrzostwa świata w tej dyscyplinie: w 1931 roku w Krynicy i w 1976 roku w Katowicach.