Lucjan Brychczy

Z Wikipedii

Lucjan Brychczy
Informacje ogólne
Imię i nazwisko	Lucjan Antoni Brychczy
Data urodzenia	13 czerwca 1934
Miejsce urodzenia	Nowy Bytom, Polska
Pseudonim	Kici
Pozycja	napastnik
Kluby
Lata	Klub	Występy (gole)
1945-1948 1948-1953 1953-1954 1954-1972	Pogoń Nowy Bytom ŁTS Łabędy Gliwice Piast Gliwice Legia Warszawa	368 (182)
Reprezentacja narodowa
1954-1969	Reprezentacja Polski	58 (18)

Lucjan Antoni Brychczy pseudonim Kici (ur. 13 czerwca 1934), piłkarz polski, wieloletni zawodnik Legii Warszawa, czterokrotny mistrz Polski, trzykrotny król strzelców ligowych, reprezentant Polski, kapitan reprezentacji narodowej, olimpijczyk, ppłk Wojska Polskiego.

Pochodzi ze Śląska i pierwsze kroki piłkarskie stawiał w klubie Pogoń Nowy Bytom, następnie przeniósł się do klubów gliwickich - ŁTS Łabędy (1948-1953) i Piasta. W 1954 - w związku ze służbą wojskową - przeniósł się do warszawskiej Legii i pozostał wierny klubowi do końca kariery zawodniczej, a także przez kolejne dziesięciolecia jako trener. Wraz z Legią zdobył cztery tytuły mistrza Polski (1955, 1956, 1969, 1970), również cztery razy zdobywał Puchar Polski (1955, 1956, 1964, 1966). Przez lata Brychczy - grając jako napastnik lub pomocnik - był najlepszym strzelcem Legii w rozgrywkach ligowych, a w latach 1957, 1964 i 1965 królem strzelców ligi polskiej. Występował w Legii przez 19 sezonów, zaliczył 268 meczów ligowych, w których zdobył 182 bramki; należy do niego klubowy rekord długowieczności - pierwszy i ostatni mecz w barwach Legii dzieliło 17 lat i 170 dni. Jest także najstarszym w historii Legii graczem ligowym (poza bramkarzami) - w dniu ostatniego meczu miał 37 lat i 161 dni - oraz strzelcem bramki w lidze - 37 lat i 88 dni. Jako piłkarz Legii Brychczy zaliczył także półfinał Europejskiego Pucharu Mistrzów Krajowych.

Miał bogatą karierę reprezentacyjną. Zadebiutował w kadrze w sierpniu 1954 w meczu z Bułgarią, już jako zawodnik Legii (chociaż ze względu na trwającą wówczas letnią przerwę w rozgrywkach jeszcze przed pierwszym meczem w lidze w barwach klubu warszawskiego). Wystąpił łącznie w 58 meczach oficjalnych oraz dwóch nieoficjalnych (w 1959 mecz eliminacyjny z Niemcami przed olimpiadą w Rzymie oraz mecz na igrzyskach z Argentyną). Jednym z najbardziej pamiętnych spotkań z jego udziałem był mecz z ZSRR w 1957, w którym dwie zwycięskie bramki zdobył Gerard Cieślik z podań Brychczego. W 1960 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Rzymie, ale bez większego sukcesu - reprezentacja pokonała wysoko Tunezję, ale po porażkach z Danią i Argentyną została wyeliminowana jeszcze na etapie spotkań grupowych. W 11 meczach Brychczy był kapitanem reprezentacji. Ostatni mecz w kadrze narodowej rozegrał 27 sierpnia 1969 z Norwegią, w którym zdobył osiemnastego gola w historii swoich reprezentacyjnych występów.

Jako zawodowy oficer (w 1988 awansowany do stopnia podpułkownika) nie mógł przejść w ciągu kariery do klubu zagranicznego. Wśród klubów, które starały się o Brychczego był m.in. słynny Real Madryt. W pierwszych latach występów w Legii Brychczy zamierzał powrócić na Śląsk, ze względu na wpływy działaczy Legii (także pozasportowe) nie udało mu się jednak zrealizować tych planów. W tej sytuacji po kilkunastu latach występów na boisku pozostał w Legii także jako trener. Zajmował w sztabie trenerskim różne stanowiska, w tym kilkakrotnie pierwszego trenera. Był asystentem trenera Tadeusza Chruścińskiego (1971/1972), następnie w maju 1972 sam został pierwszym trenerem. Prowadził zespół do czerwca 1973, zdobywając Puchar Polski. Pierwszym trenerem był także w latach 1979-1980, 1987, 1990 oraz w zastępstwie w 1998 i 1999. W październiku 2004, w pięćdziesiątym roku współpracy z Legią, został na miesiąc członkiem tercetu trenerskiego (z Jackiem Zielińskim i Krzysztofem Gawarą) stworzonego po odwołaniu Dariusza Kubickiego; następnie został jednym z trzech asystentów trenera J. Zielińskiego. Przez lata pracy trenerskiej wielokrotnie był asystentem pierwszego szkoleniowca, m.in. Andrzeja Strejlaua, Jerzego Engela, Franciszka Smudy, Dragomira Okuki i Kubickiego.

Jako piłkarz cieszył się opinią jednego z lepszym techników i taktyków w polskiej lidze. Skuteczności w ataku nie sprzyjały warunki fizyczne (166 cm, 60-66 kg), które nadrabiał umiejętnościami technicznymi i niekonwencjonalnymi zagraniami. Przez lata był znany pod przydomkiem Kici, nadanym przez węgierskiego trenera Janosa Steinera. W uznaniu zasług piłkarskich i trenerskich został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a Polski Związek Piłki Nożnej nadał mu w 1999 honorowe członkostwo.

Źródła:

• Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek i inni, Legia Warszawa. 80 lat "zielonych" - księga jubileuszowa, Katowice 1995 (drugi tom cyklu Kolekcja klubów wydawnictwa GiA)
• Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek, Bożena Lidia Szmel i inni, Legia to potęga. Prawie 90 lat prawdziwej historii, Katowice 2004 (dziewiąty tom cyklu Kolekcja klubów)
• Stefan Grzegorczyk, Jerzy Lechowski, Mieczysław Szymkowiak, Piłka nożna 1919-1989. Zarys encyklopedyczny. Ludzie, drużyny, mecze, Warszawa 1991

Legenda - imię i nazwisko / ilość strzelonych bramek / ilość meczów, w których zawodnik strzelał bramki / ilość rozegranych meczów ogółem.

LUCJAN BRYCHCZY – 18 / 15 / 58

T – 12/10; EME – 2/2; EMŚ – 4/3

1955-06-26 Sofia Bułgaria – Polska 1:1 (0:1) - T

1956-11-04 Kraków Polska – Finlandia 5:0 (2:0) - T

1957-09-29 Sofia Bułgaria – Polska 1:1 (0:1) - T

1957-11-03 Warszawa Polska – Finlandia 4:0 (2:0) - EMŚ 2

1959-06-28 Chorzów Polska – Hiszpania 2:4 (1:2) - EMŚ

1960-05-04 Glasgow Szkocja – Polska 2:3 (1:2) - T

1961-06-04 Belgrad Jugosławia – Polska 2:1 (1:0) - EMŚ

1962-04-11 Paryż Francja – Polska 1:3 (1:2) - T

1962-04-15 Casablanca Maroko – Polska 1:3 (1:0) - T

1962-05-23 Warszawa Polska – Belgia 2:0 (1:0) - T

1963-05-15 Oslo Norwegia – Polska 2:5 (1:2) – T 2

1963-05-22 Warszawa Polska – Grecja 4:0 (3:0) – T 2

1967-09-17 Warszawa Polska – Francja 1:4 (1:2) - EME

1967-10-08 Bruksela Belgia – Polska 2:4 (2:2) - EME

1969-08-27 Łódź Polska – Norwegia 6:1 (5:1) - T

poprzednik: T. Chruściński

Trener Legii Warszawa w latach 1972-1973

następca: Jaroslav Vejvoda

poprzednik: Andrzej Strejlau

Trener Legii Warszawa w latach 1979-1980

następca: Ignacy Ordon

poprzednik: Jerzy Engel

Trener Legii Warszawa w roku 1987

następca: Andrzej Strejlau

poprzednik: Rudolf Kapera

Trener Legii Warszawa w roku 1990

następca: Wł. Stachurski