Ludwik Meyer
Z Wikipedii
Ludwik Meyer (ur. 16 maja 1841 r. we Wrocławiu, zm. 22 stycznia 1911 w Łodzi) – fabrykant działający w Łodzi.
Po przybyciu do Łodzi rozpoczął pracę w fabryce Edwarda Henstcha. W latach 70. był właścicielem fabryki włókienniczej i cegielni. Nabywał także nowe grunty. W 1875 r. przejął od Henstcha połowę zakładu, a drugą odkupił wkrótce od Juliusza Kunizera.
Brak możliwości rozbudowy szybo rozwijającego się przedsiębiorstwa na działce przy ulicy Piotrkowskiej 72 róg Krótkiej (obecnie ul. Traugutta) sprawił, że pod koniec lat 70. przeniósł swój zakład. Nowa fabryka została wzniesiona w osadzie leśnej zwanej "Mania", na zachód od Łodzi, przy szosie srebrzyńskiej (obecnie Polesie Konstantynowskie). Dotychczasowy budynek fabryki przy Piotrkowskiej 72, został w 1888 przebudowany na Grand Hotel. W latach 1883-1885 wybudował tzw. Pasaż Meyera – prywatną ulicę.
Był także komendantem Łódzkiej Straży Ogniowej. Współzałożyciel łódzkiego Oddziału Rosyjskiego Czerwonego Krzyża i wieloletni jego prezes. Od 1880 r. radca miejski.
Na początku XX w. osiadł w majątku Brus – położonym na zachód od Łodzi, w niewielkiej odległości od fabryki "Mania". Na terenie majątku założył cegielnię i wapniarnię.
