Lwy z Tsavo

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Lwy z Tsavo w Chicago Field Museum

Lwy z Tsavo to dwa lwy atakujące ludzi nad rzeką Tsavo w Kenii. W marcu 1898 roku, Brytyjska Kompania Wschodnioafrykańska pod kierownictwem inżyniera podpułkownika Johna Henry'ego Pattersona rozpoczęła tam budowę mostu kolejowego. Podczas prac, wielu pracowników kompanii zostało zabitych przez dwa bezgrzywe lwy, które w nocy wyciągały ludzi z ich namiotów.

Pracownicy, próbując powstrzymać zwierzęta, budowali ogrodzenia ze stosów kolczastych roślin wokół obozu, jednak lwy nauczyły się tą przeszkodę pokonywać. Patterson porozstawiał pułapki i wiele razy usiłował zastrzelić je z drzewa. Pierwszego lwa zastrzelił 9 grudnia 1898, a drugiego 3 tygodnie później. Do tego czasu zginęło prawie 140 ludzi.

[edytuj] Przyczyny ataków na ludzi

Istnieje szereg teorii próbujących wyjaśnić, dlaczego lwy atakowały ludzi. Biorą one pod uwagę następujące czynniki:

Brak grzywy może mieć związek z genetycznie uwarunkowanym bardzo wysokim poziomem testosteronu, który powodował by niezwykłą agresję zwierząt.
Plaga księgosuszu w latach 90. XIX wieku zabijająca przedstawicieli dotychczasowych gatunków ofiar (m.in. zebry, gazele) zmusiły lwy do szukania alternatywnych źródeł pożywienia.
Lwy przyzwyczaiły się do ludzkiego mięsa sprzed okresu budowy kolei, przekazując umiejętności potomkom. Na początku lat 90. XIX wieku wystąpiła w regionie epidemia czarnej ospy, przy czym ofiary zakopywano w bardzo płytkich grobach, albo w ogóle nie chowano.
Przez okolice parku Tsavo prowadziła trasa transportu niewolników w drugiej połowie XIX wieku (pomimo oficjalnego zakazu handlu), na której pozostawiano słabych i chorych ludzi, którzy stawali się łatwą zdobyczą dla lwów. Ocenia się, że rocznie pozostawiano tam około 80 000 żywych i martwych niewolników.
Badania czaszki jednego z ludojadów wykazały iż miał ona wadę uzębienia (wrodzoną lub nabytą), która utrudniała mu nie tylko polowanie ale także odżywianie się - lew nie miał pewnego chwytu i mógł odczuwać ból. Mogła to być przyczyna poszukiwania przez spokrewnione ze sobą lwy łatwiejszych ofiar i późniejszego ich niedojadania (zwłoki znajdowano często jedynie nadjedzone).

[edytuj] Opisy w literaturze i filmie

Po 26 latach skóry lwów, będące do tego czasu używane przez Pattersona jako dywany, zostały sprzedane wraz z czaszkami Chicago Field Museum za 5000 dolarów. Opis wydarzeń według relacji Pattersona został opublikowany w książce Ludojady z Tsavo (The Man-Eaters of Tsavo), a później adaptowany do filmów Bwana Devil i The Ghost and the Darkness.