Młodogramatycy
Z Wikipedii
Młodogramatycy - szkoła językoznawcza ukształtowana w końcu lat siedemdziesiątych XIX wieku w Lipsku wokół A. Leskiena. Cechował ich psychologizm i historyzm. Chcieli nadać językoznawstwu charakter nauki tak ścisłej jak nauki przyrodnicze. Nie uznawali aspektów kulturowych w rozwoju języka. Odrzucali językoznawstwo teoretyczne, uogólniające, preferując badania szczegółowe, empiryczne. Język jako zjawisko przyrody podlega prawom rozwoju. Główną ich tezą była TEZA O BEZWYJĄTKOWOŚCI PRAW GŁOSOWYCH - jeśli w jakimś języku lub dialekcie zachodzi zmiana fonetyczna, to zachodzi ona u wszystkich użytkowników tego języka lub dialektu i we wszystkich wyrazach, w których występują warunki do takiej zmiany. Sformułowali także TEORIĘ ANALOGII - formy językowe zmieniają się w sposób nieumotywowany fonetycznie, ale poprzez podobieństwo do innych form.
Wybitni młodogramatycy:
- Friedrich Karl Brugmann
- Berthold Delbrück
- August Leskien
- Hermann Osthoff
- Hermann Paul
- Adam Weinsberg
Zobacz też:
