Marta Rzewuska-Frankowska
Z Wikipedii
Marta Rzewuska-Frankowska pseud. Izia (ur. 12 marca 1889 w Siedlcach, zm. 24 maja 1954 r.), antropolog, nauczyciel.
Ukończyła Wyższe Kursy Pedagogiczne dla Kobiet Jana Miłkowskiego w Warszawie i podjęła pracę jako nauczycielka w Szkole Kolejowej w Żbikowie koło Warszawy, prowadziła jednocześnie koła robotnicze i była kurierką przewożącą z Krakowa do Warszawy transporty bibuły socjalistycznej. Za działalność polityczną została usunięta ze szkolnictwa i w 1913 r. wyjechała do Zurychu, gdzie rozpoczęła studia antropologiczne, lecz przerwała je ze względu na kłopoty finansowe. W okresie I wojny światowej pracowała w zarządzie Polskiego Komitetu Samopomocy w Szwajcarii. Po wojnie ukończyła studia antropologiczne na Uniwersytecie we Lwowie, a w 1924 uzyskała tytuł doktora filozofii za pracę "Czaszki z lwowskiej katedry łacińskiej XVII i XVIII wiecznej". Przyczyniła się do założenia Polskiego Towarzystwa Antropologicznego. Przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego, a także po II wojnie, pracowała jako nauczycielka w różnych szkołach podstawowych i średnich w Warszawie i Poznaniu, gdzie także od 1928 prowadziła ćwiczenia z pedagogiki w czasopismach naukowych: "Przeglądzie Antropologicznym" i "Czasopiśmie Przyrodniczym". Zajmowała się popularyzacją wiedzy przyrodniczej m.in. we Wszechnicy Radiowej.
