Menachem Mendel
Z Wikipedii
Menachem Mendel z Rymanowa (ur. 1745 w Przytyku - zm. 29 maja 1815, Rymanów), rabin, syn Józefa, pisarz, jeszcze w młodym wieku spotkał Dow-Ber z Międzyrzeca. Uczeń Elimelecha z Leżajska i Samuela Szmelke z Mikulova. Rabin we Frysztaku, Rymanowie i Przeworsku. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli chasydyzmu. Z kolei jego najwybitniejszymi uczniami byli Naftali z Ropczyc i Cwi Elimelech z Dynowa. Obok Elimelecha z Leżajska był jednym z trzech głównych przywódców ruchu chasydzkiego w Polsce. Znany ze swojego ascetycznego i mistycznego poparcia dla Napoleona, utożsamiał jego walkę z walką między mistycznymi siłami Gog i Magog. Zasłynął jako cudotwórca posiadający dar jasnowidzenia, mający moc leczenie wszelkich chorób. Był również autorytetem dla ludności nieżydowskiej. Chociaż przebywał w Rymanowie i tu znajdował się jego sąd rabinacki, przyciągał wielu uczniów chętnych do wysłuchania jego wykładów i kazań.
Grób Menachem Mendla znajduje się w Rymanowie i co roku odwiedzany jest przez pielgrzymujących do niego Chasydów.
[edytuj] Autor
- Diwrat Menachem,
- Torat Menachem,
- Ilona de Hayyei
- Ateret Menachem
