Mieczysław Świerz
Z Wikipedii
Mieczysław Świerz (ur. 25 maja 1891 w Krakowie, zm. 5 lipca 1929 w Tatrach, został pochowany na tzw. nowym cmentarzu w Zakopanem). Syn Zofii i Leopolda Świerza.
Uważany za najwybitniejszego taternika lat 20. ubiegłego wieku. Studiował polonistykę, uzyskał doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim, z zawodu był nauczycielem, z zamiłowania historykiem literatury polskiej.
Aktywny członek Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, prezes jego Sekcji Turystycznej. Twierdził, że taternictwo polskie musi wyjść z Tatr w góry wyższe i trudniejsze. Dokonał prawie stu pierwszych przejść, m.in. wschodnią ścianą Mięguszowieckiego Szczytu. Udało mu się wejść na szczyty uważane podówczas za bardzo trudne do zdobycia.
Współautor, wraz z Januszem Chmielowskim przełomowego czterotomowego przewodnika wspinaczkowego Tatry Wysokie (1925).
Zginął w 38 roku życia w trakcie próby powtórzenia drogi Stanisławskiego na zachodniej ścianie Kościelca. Sizalowa lina pękła nie powstrzymując upadku do podstawy komina zwanego obecnie Kominem Świerza.
