Nabuchodonozor IV

Z Wikipedii

Nabuchodonozor IV (akad. Nabû-kudurri-usur, Boże Nabu, broń mojej granicy; wł. Araka, syn Haldity; zm. 27 listopada 521 p.n.e. w Babilonie) - samozwańczy król Babilonii od 25 sierpnia 521 p.n.e., za panowania władcy perskiego Dariusza Wielkiego, podający się za syna ostatniego władcy Babilonii sprzed podboju perskiego, Nabonida. Korzystając z walk na terenie dzisiejszego Iranu, gdzie Dariusz, który niedawno wstąpił na tron, umacniał swoje panowanie, Babilończycy podnieśli bunt w połowie 521 p.n.e. i wynieśli na tron Nabuchodonozora IV. W rzeczywistości Nabuchodonozor nie był spokrewniony z ostatnią dynastią babilońską, z pochodzenia był Urartyjczykiem i nosił imię Araka. Powstanie zostało szybko stłumione przez dowódcę perskiego Windafarnę. Araka wraz ze swymi zwolennikami zostali nabici na pale.