Najwyższa Izba Obrachunkowa
Z Wikipedii
Najwyższa Izba Obrachunkowa - organ kontroli finansowej, powołany do życia na podstawie zapisów Konstytucji Królestwa Polskiego, jako organ o wyłącznej kontroli króla. Działał w latach 1816–1866.
Poprzednio w latach 1808-1815 w Księstwie Warszawskim działał podobny organ kontrolny pod nazwą Główna Izba Obrachunkowa.
Z upoważnienia króla nadzór nad tym organem sprawował namiestnik. W jej skład wchodzili prezes, 4 radców, pisarz i asesorowie. Prezes Izby wchodził w skład Rady Stanu i był nadzwyczajnym radcą stanu. Jego tytuł został przemianowany po powstaniu listopadowym na kontrolera generalnego. Miała za zadanie kontrolować rachunki i księgi osób, bądź instytucji posiadających fundusze publiczne, mogła także wydawać opinię. Najwyższa Izba Obrachunkowa zakończyła swoje działanie wraz z istnieniem Rady Administracyjnej w roku 1867.
We współczesnej Polsce odpowiednikiem Najwyższej Izby Obrachunkowej jest Najwyższa Izba Kontroli.
