Naramiennik
Z Wikipedii
Naramiennik (potocznie także pagon, dawniej epolet, galon) element odzieży (zwłaszcza mundurów), który stanowi pasek materiału wszyty z jednej strony między górny koniec rękawa kurtki mundurowej a samą kurtkę, a drugim końcem przypinany, najczęściej guzikiem, w pobliżu kołnierza, tak że nakrywa ramię wzdłuż obojczyka osoby ubranej w tę kurtkę. Naramienniki stanowią element umundurowania, na których są umieszczane różnego rodzaju naszywki (paski, gwiazdki, wężyki, prostokąty - tzw. belki, krokiewki, diamenty, gwiazdki) odróżniające żołnierzy (także policjantów, strażaków, harcerzy itp.) różnych stopni bądź funkcji.
Naramienniki po raz pierwszy zastosowano w pierwszej połowie XVII w. we Francji jako kokardy, tzw. węzły noszone na ramieniu. W Polsce wprowadzono je w XVIII w. pod nazwą szlufy. Od 1755 wykonywane z taśmy srebrnej lub złotej z frędzlą. Od 1789, po dodaniu poprzecznych belek oraz gwiazdek naszytych na taśmie, stanowiły jednocześnie oznakę stopni wojskowych. W okresie Księstwa Warszawskiego nazywano je epoletami. Także armiach dziewiętnastowiecznych ten element umundurowania (zwany nadal epoletem lub galonem) bywał, zwłaszcza u oficerów, ozdobny, suto obszyty frędzlami. Do dziś moda ta utrzymała się praktycznie wyłącznie w strojach paradnych arystokracji w krajach, w których zachowała się monarchia.
