Odmiana australoidalna
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Odmiana australoidalna
I. Morfologia
1. Cechy antropometryczne
A. Szkielet pozaczaszkowy
Współcześnie żyjący Aborygeni są reprezentantami ektomorficznego typu konstytucyjnego. Charakteryzują się wysokim wzrostem, smukłą budową, długimi kończynami. Przypominają pod względem budowy indyjskich Europeidów i wysokorosłe populacje z Europy. Wysokość ciała u plemion australijskich zmniejsza się wraz z odległością od równika. Zarazem budowa staje się bardziej krępa. Najwyżsi są Aborygeni z plemienia Tiwi (średnio 171 cm), zamieszkujący gorący i wilgotny rejon wokół miasta Darwin (Terytorium Północne). Z kolei niemalże wymarłe obecnie plemiona z Australii południowo-wschodniej, zasiedlające kiedyś basen rzeki Murray oraz rejon Gippsland, rejony charakteryzujące się chłodniejszym, umiarkowanym klimatem, wykazywały odmienną budowę. Były średniego wzrostu (trochę ponad 160 cm), o krótszych nogach i karkach, a zarazem dłuższych i szerszych tułowiach niż ich północni kuzyni.
B. Czaszka
Cechy czaszki Aborygenów są tak odmienne w porównaniu z innymi odmianami ludzkimi, że w jej przypadku można wręcz mówić o różnicach ewolucyjnych a nie tylko międzyodmianowych. Średni indeks cefaliczny to 70 lub 71. Tym samym Aborygeni stanowią populację o najwęższych i najdłuższych czaszkach na świecie. Kształt jej, patrząc od przodu lub lepiej od tyłu, jest w większości przypadków raczej kanciasty niż zaookrąglony, tak, jak u innych odmian ludzkich, co zbliża ją do pitekantropów. Pojemność czaszki u współczesnych Aborygenów jest najmniejsza spośród wszystkich odmian. W zależności od autorów, średnio od 1250 do 1347 u mężczyzn i od 1075 do 1181 u kobiet. Nierzadko można spotkać osobników o pojemności poniżej 1000 cm3. Sumując, pojemnośc czaszki Aborygenów mieści się w górnym zakresie zmienności dla homo erectus (750-1250). Grubośc ścian czaszki największa spośród wszystkich odmian. Łuki nadoczodołowe Aborygenów są znacznie większe niż u innych odmian, niekiedy tak duże jak u neandertalczyków i pitekantropów. Oczodoły są szeroko rozstawione, gałki oczne są w nich głeboko umieszczone. Szczęki duże, o mocnej budowie i z reguły silnie prognatyczne. Nosy szerokie, mało wydatne, o profilu prostym lub wklęsłym. Na pustyniach spotyka się wydatniejsze nosy o profilu wypukłym, jest to przystosowanie do suchego i gorącego klimatu. Jednakże koniuszek nosa zawsze jest bardzo duży i często wysunięty przed grzbiet nosa. Ustą są duże, lecz wargi nie są wywinięte jak u afrykańskich negroidów. Górna warga jest często wypukła.
C. Zęby
2. Cechy antroposkopijne
A. Skóra
Ciemny kolor skóry jest kodowany przez jeden gen mniej, w porównaniu do Negroidów afrykańskich. Dzięki temu w przypadku krzyżówek z Europeidami ciemny kolor skóry nie zawsze jest cechą dominującą jak w przypadku hybryd negroidalno-europeidalnych. Podobnie jak w przypadku budowy ciała, występuje zróżnicowanie geograficzne w kolorze skóry. Najciemniejsze odcienie występują na północy Australii, na południu wśród niemal wymarłych obecnie plemion z chłodnego rejonu rzeki Murray i Gippsland, spotykało się odcienie skóry jasnobrązowe do oliwkowego.
B. Włosy
Przeważnie faliste, rzadziej proste, włosy kręcone i wełniste sptyka się w północnych, wilgotnych i ciepłych rejonach nadbrzeżnych oraz występowały wśród wymarłych obecnie Tasmańczyków. U dorosłych Aborygenów dominuje kolor czarny, rzadziej ciemno-brunatny, u dzieci jasnobrązowy, brązowy.
C. Oczy
3. Mechanizmy fizjologiczne
A. System hormonalny
B. Adaptacja do niskich temperatur
Zobacz też: typologia antropologiczna.
