Odznaka Krajoznawcza
Z Wikipedii
Odznaka Krajoznawcza - odznaka ustanowiona w 1975 roku przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze w celu popularyzacji walorów krajoznawczych Polski i zachęcania do ich systematycznego poznawania.
Aby zdobyć Odznakę należało uzyskać określoną liczbę punktów, przyznawanych za zwiedzanie różnego rodzaju obiektów i odbywanie wycieczek.
26 lutego 1993 roku opublikowano nowy regulamin, ustanawiający dwa rodzaje Odznaki Krajoznawczej:
- Regionalna Odznaka Krajoznawcza - stopień brązowy i srebrny; odznakę zdobywa się w kolejności stopni - podczas dowolnego rodzaju wycieczek np. pieszych, kolarskich, motorowych; warunkiem zdobycia odznaki jest zwiedzenie odpowiedniej liczby obiektów krajoznawczych.
- Odznaka Krajoznawcza Polski - stopień brązowy, srebrny, złoty i złoty z szafirem; poszczególne stopnie zdobywa się zwiedzając w określonym czasie - różnym dla różnych stopni odznaki - najciekawsze miasta w kraju, parki narodowe oraz odpowiednią liczbę innych obiektów krajoznawczych spośród ponad 400 najbardziej charakterystycznych w Polsce, wymienionych w Kanonie Krajoznawczym Polski; stopień złoty z szafirem uzyskuje się po zwiedzeniu wszystkich obiektów wymienionych w tym Kanonie.
Regulamin uzupełniono i poprawiono w 1999 i 2004 roku, uwzględniając m.in. nowy podział administracyjny kraju na szesnaście województw - regionów.
Regionalną Odznakę Krajoznawczą trzeba odróżnić od regionalnych odznak krajoznawczych ustanowionych przez poszczególne terenowe oddziały PTTK np. "Przyjaciel Wielkopolski", "Warszawska Odznaka Krajoznawcza ", "Przyjaciel Międzygórza"; osoby posiadające jakąkolwiek odznakę regionalną obowiązującą w regionie zamieszkania mogą automatycznie otrzymać odznakę ROK w stopniu brązowym.
