Onufry Kopczyński
Z Wikipedii
Onufry Kopczyński, właściwie Andrzej Kopczyński (urodzony 30 listopada 1735 w Czerniejewie koło Gniezna, zmarł 14 lutego 1817 w Warszawie) - ksiądz, pedagog, prekursor badań nad polską gramatyką.
Uczył się w szkołach pijarskich, min. w Rzeszowie i w roku 1752 wstąpił do tego zakonu.
Nauczyciel w szkołach pijarskich i Collegium Nobilium, w latach 1780-1792 członek Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, w latach 1807-1812 współpracownik Stanisława Kostki Potockiego w Izbie Edukacyjnej Księstwa Warszawskiego.
Jako gramatyk zasłużył się przede wszystkim napisaniem na polecenie Komisji Edukacji Narodowej podręcznika Gramatyka dla szkół narodowych z lat 1778-1783 (i opracowania metodyki w Przypisach dla nauczycieli), w którym wprowadził polską terminologię gramatyczną. Był też autorem Nauki czytania i pisania w Elementarzu dla szkół parafialnych narodowych (1785). Już po jego śmierci, w roku 1817, wydano Gramatykę języka polskiego.
Pracom Kopczyńskiego przypisuje się istotną rolę w zachowaniu tożsamości narodowej Polaków pozbawionych własnego państwa narodowego. Jego niewątpliwą zasługą było wprowadzenie polskiej terminologii gramatycznej. Ze względu na wzorową metodykę jego podręczniki były przez dziesiątki lat używane w polskich szkołach.
Ulica jego imienia znajduje się m. in. na poznańskiej dzielnicy Piątkowo.
