Opactwo Morimond

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Opactwo Morimond, położone dawniej w Fresnoy-en-Bassigny, obecnie Parnoy-in-Bassigny, w departamencie Haute-Marne, w regionie Szampania-Ardeny we Francji.

Opactwo to należało do zakonu cystersów i było czwartą wielką filią opactwa w Cîteaux, po filiach w La Ferté, Pontigny i Clairvaux.

[edytuj] Historia

Opactwo w Morimond, położone niedaleko Langres, zostało ufundowane w 1115 przez Odelric d'Aigremont i jego żonę Adeline de Choiseul jako filia Citeaux. Pierwszym opatem, zwanym "filarem cystersów", był Arnold the German. Wskutek jego działań i wpływów opactwo szybko zyskiwało na znaczeniu i zakładało kolejne klasztory w Niemczech, Polsce (Jędrzejów (1140), Wąchock (1179), Koprzywnica (1185), Sulejów (1177) ), Czechach, Hiszpanii i na Cyprze. Najbardziej znane filie tego opactwa to Ebrach w Niemczech (1126); Heiligenkreuz w Austrii (1134); i Aiguebelle we Francji (1137), W ciągu dwóch następnych wieków Morimond należał do najaktywniejszych pod względem założycielskim klasztorów cysterskich, tak, że do końca XVIII w założył prawie 700 filii.

Nazwa Morimond pochodzi od łacińskiego "mori mundo", oznaczające "umrzeć dla świata", ponieważ wszyscy wstępujący do cysterskich klasztorów w XII wieku wyrzekali się świata.

Przez mury opactwa przewinęło się wiele osób, najbardziej znani to późniejszy trzeci papież avinioński Benedykt XII oraz późniejszy niemiecki biskup i kronikarz, opat klasztoru Otto von Freising, (syn władcy Austrii Leopolda IV).

Kościół klasztorny był zbudowany na planie krzyża, bez wież, z zamkniętym chórem i trzema nawami bocznymi, do boków których przylegały kaplice. Wystój kościoła miał charakter surowy, prawie bez ozdób, zgodnie z cysterskimi zasadami budowy klasztorów. W 1572, podczas wojen religijnych (patrz Noc św. Bartłomieja), i później w 1636 w trakcie wojny trzydziestoletniej, klasztor został poważnie zniszczony. Ostatecznie opuszczony w 1791 w trakcie Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Przetrwał tylko kościół, ale i on popadł w ruinę w XIX wieku.