Operacja Ten-Go

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Tonący pancernik "Yamato"

Operacja Ten-Go (天号作戦, ten-gō sakusen - "niebiosa") – akcja floty japońskiej przeciwko flocie amerykańskiej wspierającej działania desantowe podczas bitwy o Okinawę w kwietniu 1945 roku.

Na pomoc obleganej Okinawie Japończycy skierowali z bazy Tokuyama na wyspie Honsiu silny zespół okrętów pod dowództwem wiceadmirała Seiichi Ito w składzie:

pancernik "Yamato" (największy okręt tej klasy świata),
lekki krążownik "Yahagi"
8 niszczycieli
- "Asashimo"
- "Fuyutsuki"
- "Hamakaze"
- "Hatsushimo"
- "Isokaze"
- "Kasumi"
- "Suzutsuki"
- "Yukikaze"

Okręty wypłynęły 6 kwietnia 1945 roku o godzinie 16.00. Celem zespołu było obezwładnienie amerykańskich okrętów, zniszczenie floty desantowej i zaopatrzenia oraz wsparcie artyleryjskie działań na lądzie. Ponadto zaokrętowano oddziały piechoty, które po osadzeniu okrętów na plaży miały być wysadzone na brzeg dla zaatakowania amerykańskich oddziałów lądowych od tyłu. Dlatego jednostki zabrały zapas paliwa na rejs jedynie w jedną stronę. Dowództwo japońskie żywiło przekonanie, że grupa okrętów dysponuje wystarczającą siłą ognia artyleryjskiego i mobilnością aby obronić się przed atakami lotniczymi. Podobnie w przypadku konfrontacji z okrętami liniowymi przeciwnika potężne działa artylerii głównej Yamato miały z bezpiecznie dużej odległości umożliwić ich zniszczenie.

Jeszcze tego samego dnia o godzinie 19.45 aktywność japońska została wykryta przez okręt podwodny USS Threadfin.

W skład będącej bezpośrednim przeciwnikiem amerykańskiej 58 grupy taktycznej (Task Force 58) dowodzonej przez admirała Mitschera wchodziły następujące lotniskowce:

USS Hornet (CV-12)
USS Bennington (CV-20)
USS Belleau Wood (CVL-24)
USS San Jacinto (CVL-30)
USS Essex (CV-9)
USS Bunker Hill (CV-17),
USS Hancock (CV-19)
USS Bataan (CVL-29).

Na wypadek niepowodzenia akcji lotniczej obronę miały przejąć pancerniki kontradmirała Deyo:

Rano w dniu 7 kwietnia 1945 roku z lotniskowców amerykańskiej 58 grupy taktycznej wysłano samoloty rozpoznawcze mające za zadanie wykrycie japońskich jednostek. Udało się tego dokonać około godziny 10 w odległości około 450 km od Okinawy. Następnie z lotniskowców amerykańskich wysłana została silna grupa uderzeniowa samolotów myśliwskich, bombowych i torpedowych w liczbie 350. Celem ataku pierwszej grupy (ok. 200 samolotów) było rozbicie szyku okrętów oraz obezwładnienie ich obrony przeciwlotniczej. Celem kolejnej grupy (ok. 150 samolotów) było wykonanie decydującego uderzenia i zatopienie największych jednostek.

"Yahagi" pod bombami amerykańskich samolotów 7 kwietnia 1945 - zdjęcie na początku ataku, przed zniszczeniem bombą wieży nr 2

Atak bombowo-torpedowy rozpoczął się o godzinie 12.30 i zakończył o 14.23 zatopieniem "Yamato", co wymagało trafienia go aż 11 torpedami i 7 bombami. Straty japońskie w tej bitwie wyniosły 6 okrętów (pancernik "Yamato", krążownik "Yahagi", 4 niszczyciele "Asashimo", "Hamakaze", "Isokaze", "Kasumi") oraz 3742 ludzi, z tego 2498 na "Yamato". Straty amerykańskie to 10 samolotów (3 myśliwskie, 3 torpedowe, 4 bombowe) i 12 lotników.

Operacja Ten-Go zakończyła epokę użycia bojowego wielkich okrętów liniowych i była tragicznym potwierdzeniem rosnącego znaczenia przewagi w powietrzu na współczesnym polu walki.