Park Zdrojowy w Ciechocinku
Z Wikipedii
Park Zdrojowy – największy (19 ha) z czterech parków Ciechocinka utworzony w latach 1872-1875 według projektu Hipolita Cybulskiego w modyfikacji i udoskonaleniu Franciszka Szaniora. Powstał z ogrodu spacerowego przy galerii spacerowej zaaranżowanych w czasie budowy wg projektu Tournelle'a hotelu przez Karola Samuela Muellera w 1851 roku. Obecnie posiada interesujący starodrzew. Oprócz klonów, dębów, lip i świerków występują tu również hłyk kanadyjski, miłorząb dwuklapowy, skrzydłonech kaukaski i tulipanowiec amerykański. Znajduje się tu jeden pomnik przyrody – dąb szypułkowy o wysokości 22 metry i obwodzie 390 cm.
W miejscu starej, spalonej – oddano do użytku nową galerię spacerową. W latach 1880-1881 zbudowano w Parku w "stylu szwajcarskim" – charakterystycznym od tamtego czasu dla Ciechocinka – pijalnię wód mineralnych projektu E. Cichockiego. Pijalnia jest konstrukcją słupowo-ryglową, szalowaną deskami. Od wschodu posiada przybudówkę z wieżyczką. Została przebudowana w okresie międzywojennym. W pijalni mieści się obecnie sala koncertowa i kawiarnia "Bristol".
W roku 1909 wybudowano w centrum Parku drewnianą muszlę koncertową w stylu zakopiańskim (projekt: Waldemar Feders). Inne przykłady parkowej architektury to fontanna "Jaś i Małgosia" oraz budynek maszyny parowej.
Obecnie w muszli koncertowej odbywa się szereg imprez kulturalnych rangi krajowej: Festiwal Piosenki Młodzieży Niepełnosprawnej Ciechocińskie Impresje Artystyczne, Festiwal Operowo-Operetkowy, Wielka Gala Tenorów, Ciechociński Festiwal Bluesowy – oraz lokalnej: Regionalny Przegląd Orkiestr i zespołów strażackich Na deptaku w Ciechocinku i Festiwal Folkloru Kujaw i Ziemi Dobrzyńskiej.
