Pentium M

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Pentium M to mikroprocesor należący do rodziny x86 zaprojektowany i produkowany przez firmę Intel, zadebiutował w marcu 2003 roku. Pentium M był oryginalnie przeznaczony wyłącznie do użytku w komputerach przenośnych, nazwa kodowa pierwszego modelu to "Banias". Wszystkie nazwy Pentium M pochodzą od nazw miejsc w Izraelu, gdzie mieści się zespół, który go zaprojektował.

Pentium M reprezentuje dużą zmianę filozofii Intela, nie jest to bowiem niskonapięciowa wersja Pentium 4, ale poważnie zmodyfikowany Pentium III (który z kolei wywodzi się od Pentium Pro). Pentium M został zoptymalizowany, aby zużywać jak najmniej prądu i wydzielać jak najmniej ciepła, co jest niezmiernie ważne w notebookach. Zużywając mniej energii, Pentium M jest taktowany znacznie wolniejszym zegarem niż współczesne mu Pentium 4, ale ma bardzo podobne osiągi, na przykład, wersja Pentium M z zegarem 1,6 GHz osiąga, a w niektórych testach nawet prześciga Pentium 4 "Northwood" z zegarem 2,4 GHZ (FSB 400 MHz, wyłączony Hyper Threading).

Pentium M łączy w sobie zmodyfikowany rdzeń Pentium III połączony z magistralą kompatybilną z Pentium 4, ma poprawioną funkcję branch prediction, dodatkowe instrukcje SSE i SSE2, a także większą pamięć cache. Cache drugiego poziomu, która jest zazwyczaj bardzo prądożerna, zbudowana jest w specjalny sposób, który pozwala na wyłączenie tych jej części, które nie są używane. Inne metody ograniczenia zużycia prądu pozwalają na dynamiczną zmianę szybkości taktowania i zasilania rdzenia, pozwalając Pentium M na znaczne spowolnienie (do około 600 MHz), kiedy nie jest wymagana cała moc procesora.

Procesor ten jest częścią platformy Intela Centrino.

Pomimo że początkowo Pentium M był przeznaczony wyłącznie do laptopów, na początku 2004 zaczęły się pojawiać płyty główne do komputerów stacjonarnych przeznaczone do użycia z Pentium M, a Intel rozpoczął prace nad modyfikacją procesora, przygotowując się do produkcji nowej wersji dla komputerów stacjonarnych.

[edytuj] Banias

Pierwsza wersja procesora nosiła nazwę Banias, była produkowana przy użyciu procesu 0.13 mikrometra, taktowana zegarem od 1,3 do 1,7 GHz i miała 1 MB cache L2 (dla porównania, współczesne mu wersje P4 i Athlona miały 256 KB lub 512 KB cache). Banias nie posiadał funkcji Hyper Threading, ale większość analityków uważała, że dodanie tej funkcji nie zmieniłoby w znaczący sposób wydajności procesora z powodu dużych różnic architekturalnych pomiędzy rdzeniem P6 użytym w Pentium M a rdzeniem "Netburst" z P4.

[edytuj] Dothan

Udoskonalona wersja Pentium M wypuszczona przez Intel 10 maja 2004 nosiła nazwę "Dothan". Był to jeden z pierwszych procesorów sprzedawanych przez Intel, który otrzymał nowy "numer kodowy" jako nazwę zamiast szybkości taktowania zegara – Pentium M 715 (1,5 GHz), 725 (1,6 GHz), 735 (1,7 GHz), 745 (1,8 GHz), 755 (2,0 GHz) i 765 (2,1 GHz). Na początku 2005 dostępne modele Dothana były taktowane od 1,0 do 2,13 GHz. Wersje taktowane niższym zegarem niż pierwsze modele są albo niskonapięciowe, albo bardzo niskonapięciowe. 718 (1,3 GHz) i 738 (1,4 GHz) to modele niskonapięciowe, a 723 i 733 (1,0 i 1,3 GHz) to modele bardzo niskonapięciowe.

Procesory serii 700 mają tę samą architekturę jak pozostałe Pentium M, ale są wykonane w technologii 90 nm. Wielkość samego procesora pozostała taka same, 84 mm², pomimo że bardzo zwiększyła się ilość tranzystorów (około 140 milionów) z powodu zwiększenia wielkości cache do 2 MiB. Zmniejszyła się za to ilość wydzielanego ciepła (zaledwie 21 W w porównaniu z 24,5 W w przypadku Banias).

W pierwszym kwartale 2005 roku planowana jest nowa wersja Dothana z FSB 533 MHz i funkcją NX-bit.

Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] Core Solo & Core Duo

Zobacz więcej w osobnym artykule: Intel Core.

Nowa generacja procesorów korzystająca z architektury Pentium M, nazwa kodowa "Yonah". Został on wydany pod marką Intel Core, jako Core Duo i Core Solo. Jest wykonany w technologii 65nm.

[edytuj] Merom

Jest rdzeniem Conroe przystosowanym do pracy w notebookach. Cechuje się niskim poborem energii, niskim napięciem rdzenia oraz pamięcią cache drugiego poziomu wielkości 2MB lub 4MB.

[edytuj] Conroe

Data wydania została określona na 23 lipca 2006 roku. Jest to jednostka dwurdzeniowa wykonana w 65nm (0,065μm). W pierwszym teście tego procesora okazał się on szybszy nawet od podkręconego do 2,8 Ghz Athlona FX-60. (Link na dole) W przeciwieństwie do Pentium D nie jest klasyczną konstrukcją SMP (dwa osobne jądra wycięte z wafla i połączone z laminatem) lecz od początku przygotowaną jako dwa rdzenie ze współdzieloną pamięcią cache (w zależności od modelu rdzenia: Allendale - 2MB L2 cache, Conroe - 4MB L2 cache) co eliminuje problem spójności danych i potrzebę korzystania z komunikacji przez FSB (Front Side Bus).