Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie
Z Wikipedii
Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie (tytuł oryginalny „Dos lid fun ojsgehargeten jidiszen fołk”) – poemat w języku jidysz, autorstwa znanego żydowskiego poety Icchaka Kacenelsona, uznawany za jedno z najwybitniejszych świadectw literackich holocaustu, oraz dzieł literatury światowej. Powstał w okresie między 3 października 1943 a 18 stycznia 1944 r., w tym czasie Kacenelson przebywał kolejno w getcie warszawskim, Hotelu Polskim, oraz obozie w Vittel we Francji. Utwór został zakopany przez Kacenelsona w butelce na terenie obozu, tuż przed deportacją poety do obozu w Drancy i wydobyty przez Miriam Novitch w momencie wyzwolenia obozu przez aliantów 12 września 1944 r.
Dzieło składa się z 15 pieśni stanowiących historię zagłady narodu żydowskiego i jego swoisty testament. Utwór przesycony jest uczuciami poety, który utracił rodzinę i jednocześnie jest świadomy swojej bezsilności. Poemat zawiera opisy życia w getcie, śmierci prezesa gminy żydowskiej Adama Czerniakowa, oraz powstania.
Na język polski „Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie”, została przełożona przez Jana Leńskiego i następnie poetycko przełożona przez wybitnych poetów Jerzego Ficowskiego, oraz Jerzego Zagórskiego.
