Pierluigi Marzorati
Z Wikipedii
Pierluigi Marzorati (ur. 12 września 1952 r. w Figino Serenza) - włoski koszykarz, z reprezentacją Włoch zdobywca srebrnego medalu na Igrzyskach Olimpijskich 1980 w Moskwie oraz złotego medalu Mistrzostw Europy w roku 1983. Rozegrał w barwach swojego kraju 278 spotkań, zdobywając 2209 punktów. Boiskowy pseudonim - Pierlo.
Jeden z kluczowych graczy włoskiego Pallacanestro Cantù (debiut w roku 1969), w którym spędził całą klubową karierę, grając z numerem 14. Zdobywca 2 tytułów mistrza Włoch oraz wielokrotny triumfator rozgrywek międzynarodowych. W Serie A zagrał 692 mecze i zdobył 8659 punktów.
28 kwietnia 1991 r. zakończył karierę koszykarską.
8 października 2006 roku, w wieku 54 lat, wystąpił z okazji siedemdziesięciolecia zespołu Cantù przeciwko Benettonowi Treviso. Grając półtorej minuty w meczu ligi włoskiej został najstarszym koszykarzem w historii, który zagrał w oficjalnych rozgrywkach. Został także pierwszym graczem, który wystąpił na boisku w pięciu różnych dziesięcioleciach.
Spis treści |
[edytuj] Osiągnięcia
[edytuj] Reprezentacja Włoch
- Złoty medal Mistrzostw Europy: 1 (1983)
- Srebrny medal Igrzysk Olimpijskich: 1 (1980)
- Brązowy medal Mistrzostw Europy: 3 (1971, 1975, 1985)
łącznie:
- Udział w Igrzyskach Olimpijskich: 3 (1972, 1976, 1980)
- Udział w Mistrzostwach Europy: 7 (1971, 1973, 1975, 1977, 1979, 1981, 1983)
- Występy w reprezentacji: 278 (rekord Włoch)
[edytuj] Drużyna klubowa
- Mistrzostwo Włoch: 2 (1974/75, 1980/81)
- Puchar Mistrzów: 2 (1981/82, 1982/83)
- Puchar Zdobywców Pucharów: 4 (1976/77, 1977/78, 1978/79, 1980/81)
- Puchar Koracza: 4 (1972/73, 1973/74, 1974/75, 1990/91)
- Puchar Interkontynentalny: 2 (1974/75, 1981/82)
