Pistolet Walther P4
Z Wikipedii
| Walther P4 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Niemcy |
| Producent | Carl Walther |
| Rodzaj | pistolet samopowtarzalny |
| Historia | |
| Prototypy | 1974 |
| Produkcja seryjna | 1975 - 1978 |
| Wyprodukowano | >7300 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 9 mm |
| Nabój | 9 mm Parabellum |
| Wymiary | |
| Długość | 200 mm |
| Długość lufy | 115 mm |
| Masa | |
| broni | 800 g (niezaładowanej) |
| Inne | |
Walther P4 - niemiecki pistolet samopowtarzalny produkowany w drugiej połowie lat 70. XX wieku.
[edytuj] Historia konstrukcji
W pierwszej połowie lat siedemdziesiątych podstawowym modelem pistoletu produkowanego w firmie Walther był P 38. Zdawano sobie jednak sprawę że jest to konstrukcja przestarzała, która znajduje się u kresu możliwości rozwojowych.
W 1974 roku do produkcji wprowadzono kompaktowy pistolet P 38K. Pomimo podobnej nazwy z P 38 miał on niewiele wspólnego. Okazał się on dobrą konstrukcją, ale w ofercie firmy Walther nadal brakowało nowoczesnego pistoletu o większych wymiarach - następcy P 38. Miał być nim pistolet oznaczony na etapie prototypu jako P 38/IV. Był on połączeniem szkieletu P 38 z zamkiem pistoletu P 38K i lufą długości 115 mm (pośrednią pomiędzy 125 mm P 38, a 70 mm P 38K).
Produkcję nowego pistoletu pod oznaczeniem P4 rozpoczęto w marcu 1975 r. W następnych latach obok Walthera P5, SIG-Sauera P6 (P225) i HK P7 był jednym z przepisowych typów pistoletów niemieckiej policji (władze poszczególnych krajów związkowych mogły wybrać dowolny z powyższych pistoletów jako następcę Walthera PP). Nie był jednak kupowany w większych ilościach ponieważ P4 był nadal pod względem konstrukcji bronią sięgającą lat trzydziestych.
Poza macierzystymi zakładami Walthera P4 był montowany w zakładach Manurchin we Francji (na potrzeby policji Berlina Zachodniego). Jego produkcję miały także uruchomić zakłady Sauer & Sohn ale przed przejęciem ich przez SIGa powstało tam tylko kilka egzemplarzy tego pistoletu (później produkowano w tych zakładach P6 czyli SIG-a P225).
Produkcję P4 zakończono w 1978 r. po wyprodukowaniu około 7300 sztuk. Do 1981 roku wypuszczano jeszcze krótkie serie tego pistoletu produkowane ze zmagazynowanych części.
[edytuj] Opis techniczny
Pistolet P4 działał na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Ryglowany za pomocą niesymetrycznego wahliwego rygla o pionowym ruchu umieszczonego pod lufą. Zasilany jest z jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 8 nabojów. Mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem obrotowym odkrytym. Mechanizm spustowy z samonapinaniem. Rolę wskaźnika obecności naboju w lufie pełni pazur wyciągu. Na zamku znajduje się dźwignia służąca do zwalniania kurka bez strzału. P4 nie posiadał bezpiecznika zewnętrznego, wewnętrzne bezpieczniki samoczynne, uniemożliwiają oddanie strzału przy niecałkowitym zaryglowaniu przewodu lufy, a także blokują iglice zapobiegając przypadkowym strzałom. Celownik stały.
