Piszczał
Z Wikipedii
Piszczał (ros. Пищаль) to rodzaj wczesnej broni palnej, stosowanej w Rosji i na Ukrainie w okresie od końca XIV wieku aż do XVII wieku. Była to broń pośrednia pomiędzy hakownicą, arkebuzem a muszkietem.
Nazwa ta obejmowała:
- broń ręczną: tj. rusznice, samopały, niedomieroki
- broń forteczna: tzw. piszczałki przewidziane do strzelania zza osłony.
Konstrukcja ich była dość prosta i dopiero w końcu XV wieku pojawiły się zamki kołowe, w XVI wieku zamki skałkowe, które stosowane były aż do XVIII wieku.
Z czasem broń ta uległa podziałowi na forteczną, pułkową, polową, stałą, do niszczenia murów, jak również z uwagi na materiał wykonania luf na żelazne (stalowe), miedziane (brązowe) i żeliwne. Jako amunicja stosowane były kamienne kartacze, kawałki żelaza i rozpryskowe.
