Plakodonty
Z Wikipedii
| Plakodonty | |
 Henodus chelyops |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | zauropsydy |
| Podgromada | diapsydy |
| Nadrząd | sauropterygia |
| Rząd | plakodonty |
| Nazwa systematyczna | |
| Placodontia | |
Plakodonty (Placodontia czyli płyto lub płasko zębne) – podrząd triasowych gadów morskich prawdopodobnie z rzędu Sauropterygia - płetwojaszczurów, gdyż ich systematyka jest niejasna. Ich skamieniałe szczątki znajdowano na terenie Europy.
Miały krępe ciała spłaszczone od brzusznej strony pokryte rozmieszczonymi nieregularnie płytkami kostnymi, które u niektórych rodzajów tworzyły bardziej zwarty pancerz. Szyja krótka, ogon długi i gruby bocznie spłaszczony. Mierzyły do 2 m długości. Oko ciemieniowe miały dobrze wykształcone.
Wyspecjalizowały się w zbieraniu ze skał mięczaków i skorupiaków za pomocą mocnych płaskich zębów, którymi miażdżyły muszle ramienionogów i małżów czy też pancerze skorupiaków by wyjadać ich miękkie części. Niektóre miały zaokrąglone pyski z zębami wysuniętymi do przodu (Placodus) a inne z dobrze wykształconym pancerzem były bezzębne z ryjkami wyciągniętymi w postaci ryjka służącego do wyszukiwania miękkich zwierząt zagrzebanych w mule dennym (Placochelys). Ciekawy wygląd miał bezzębny opancerzony (henodus) z poźnego triasu osiagający ok 1 m długości , który miał prostokątną głowę i krótkie ciało zamknięte pancerzem podobnym do pancerza żółwi.
Zamieszkały płytkie morza gdzie przy dnie występowały mięczaki i skorupiaki w takiej ilości , że mogły żerować.
Do plakodontów zaliczamy: Placodus, Placochelys, Henodus i Claudiosaurus.
