Pleochroizm

Z Wikipedii

Pleochroizm (wielobarwność, polichroizm) - zjawisko, zmiany barwy w zależności od polaryzacji światła przechodzącego przez ciało. Zjawisko jest wynikiem różnej absorpcji widmowej światła przez substancje, zależnie od kierunku polaryzacji padającego światła.

Występuje najczęściej w kryształach, zwłaszcza tych, które charakteryzują się naturalną anizotropią absorpcji. Ośrodkami absorpcji mogą być zarówno poszczególne elementy struktury kryształu (jony, atomy, cząsteczki), jak również inne ciała absorbujące, obecne w krysztale (np. domieszki).

W optyce kryształów rozróżnia się dwa rodzaje pleochroizmu:

• dichroizm - w kryształach optycznie jednoosiowych (krystalizujących w układach tetragonalnym i heksagonalnym) występują dwie główne barwy, jak np. w turmalinie i aleksandrycie,
• trichroizm - w kryształach optycznie dwuosiowych (krystalizujących w układach rombowym, jednoskośnym i trójskośnym) - trzy główne barwy, jak np. w kordierycie i kunzycie.

Rozróżnia się pleochroizm:

• silny,
• wyraźny
• słaby.

U większości kamieni szlachetnych makroskopowy pleochroizm jest niewyraźny. Jeżeli pleochroizm jest silny, odpowiednia orientacja kamienia podczas szlifowania może według życzenia barwę osłabić lub wzmocnić.

Zjawisko bardzo silnie przejawia się w krysztale herapatytu (siarczek jodochininy), używany jest on do produkcji płytek polaroidowych.

Zobacz też:właściwości fizyczne i chemiczne minerałów