Podróż

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Podróż, z łaciny zwana peregrynacją, z francuskiego wojażem to zmiana miejsca pobytu na odległe. Osoba podróżująca pieszo to wędrowiec, podróżujący środkiem komunikacji to podróżny lub wojażer.

Podróże odbywano od dawna, zrazu dla praktycznego celu: nauki, handlu, polityki (poselstwa). Podróżowano również do miejsc kultu religijnego: z chęci odpokutowania za grzechy, zjednania łask lub w podzięce za nie. Podróż dla odwiedzenia miejsc kultu religijnego nazywa się pielgrzymką, a osoba biorąca udział w pielgrzymce to pielgrzym lub pątnik. W okresie odrodzenia (XV-XVI wiek) zaczęto podróżować dla przyjemności i poznania świata. Podróżnicy spisywali swoje przeżycia, opisywali przemierzane krainy i zwyczaje ludów je zamieszkujących. Te notatki i pamiętniki były często publikowane i stanowiły dla współczesnych cenne źródło wiedzy o świecie. (zobacz: Kategoria:Podróżnicy i odkrywcy)

Podróż wymagała odpowiedniego przygotowania. Podróżni brali ze sobą garderobę na różne pory roku, zastawę stołową, zapasy jedzenia, czasem namioty oraz, oczywiście, służbę. W ten sposób podróż stawała się wyprawą.

W XV i XVI wieku organizowano wyprawy zbrojne w odległe rejony świata zwane konkwistą. Celem konkwistadorów był podbój i opanowanie nowych terytoriów.

Pęd do poznawania świata stał się jednym z bodźców rozwoju komunikacji. Podróżny stał się pasażerem, a za bagaż z czasem zaczęła wystarczać karta kredytowa.

Mniej majętnym, lub mającym mniej czasu musi wystarczyć wycieczka, czyli podróż krótkotrwała. Przypadkowy uczestnik wycieczki to wycieczkowicz. Podróżnik zamiłowany w wycieczkach krajoznawczych to turysta.

Podróżowanie dzięki uprzejmości przygodnych właścicieli aut to podróż autostopem, a taki podróżny to autostopowicz.

Podróżowanie, ponieważ nie ma dokąd powrócić, to tułaczka. Według legendy stale w drodze jest Żyd Wieczny Tułacz.

W pewnym sensie podróżują również koczownicy, nomadowie, prowadzący wędrowny tryb życia, nieposiadający stałego miejsca zamieszkania. Wynika to jednak nie z chęci, ale z warunków egzystowania.

Podróżowanie bez określonego celu to włóczęga. Włóczgą lub łazikiem nazywa się osoba, która się włóczy. Szczególnego rodzaju włóczęgą był dawniej dziad, nie proszalny lecz obieżyświat, który wędrował dla ciekawości świata i przez ludzi osiadłych witany chętnie jako źródło informacji i rozrywki, jako że zwykle niesamowite wydarzenia prezentował w postaci pieśni dziadowskiej.

Podróż w związku z wykonywaną pracą to podróż służbowa, potocznie delegacja.

Okolicznościową odmianą podróży jest podróż poślubna.

[edytuj] przysłowia i powiedzenia

Podróże kształcą: podróż która czegoś uczy lub poucza
Podróż w jedną stronę: podróż tam, skąd nie ma powrotu.
Podróż na gapę: podróż płatnym środkiem lokomocji bez biletu.