Przeginia (herb szlachecki)
Z Wikipedii
Przeginia (Przegonia) - polski herb szlachecki.
W polu czerwonym między dwoma półksiężycami złotymi, barkami ku sobie w słup taki sam miecz na opak w słup, w klejnocie pół smoka ziejącego ogniem, na którym prostopadle do paszczy taki sam miecz i półksiężyce jak na tarczy
Najwcześniejsze wzmianki:
Znany jest zapis z 1398 i jedna pieczęć średniowieczna z 1421 i 1424 Piotra Wolframa, kanonika krakowskiego.
Herb ten uważany jest za odmianę herbu Ostoja ze względu na podobieństwo i miejsce występowania.
Bartkowski, Bratkowski, Domaracki, Dulski, Dyako, Dzwonkowski, Głodowski, Gołuski, Hryniewicki, Hryniewiecki, Huba, Kowalkowski, Kryński, Kryski, Lisowski, Nićwieciński, Przepałkowski, Strzegocki, Wietrzyński, Zakobielski, Zwiartowski, Żołczycki
Zobacz też: herbarz, heraldyka, lista herbów
[edytuj] Bibliografia:
Ulanowski, Bolesław "Starodawne prawa polskiego pomniki", t.7, Kraków 1885
