Przemysł Ottokar II Wielki

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Przemysł II Ottokar (czes. Přemysl Otakar II.) - król Czech w latach 1253-1278 z dynastii Przemyślidów. Urodz. około 1233 r., zg. 1278.

Syn króla Czech Wacława I i Kunegundy, córki Filipa Szwabskiego (zg. 1208) księcia Szwabii i króla Niemiec z dynastii Hohenstaufów oraz Ireny Angeliny (córki cesarza bizantyjskiego, Izaaka II Angelosa).

W 1247 r. został margrabią Moraw. Zimą tego samego roku szlachta czeska podniosła bunt przeciwko królowi Wacławowi I, Przemysł Ottokar przyłączył się do buntowników i został wybrany na antykróla Czech w opozycji do swego ojca. Jednak w 1249 r. Przemysł poddał się ojcu, zrzekł się tytułu królewskiego. Po bezpotomnej śmierci (1249) księcia Fryderyka II, ostatniego władcy Austrii z dynastii Babenbergów rozgorzały walki o księstwo Austrii i w 1251 Wacław I doprowadził do wyboru Przemysła na księcia Austrii. Skutkiem tego były zaślubiny Przemysła z Małgorzatą (zwaną również Gertrudą) ks. austriacką (zm. 1267), córką Leopolda VI Babenberga, siostrą Fryderyka II. Jednak najpóżniej w 1264 r. między małżonkami doszło do rozwodu. Po śmierci ojca (1253) Przemysł został królem Czech, wkrótce potem zawarł w 1254 układ pokojowy z Węgrami, na mocy którego doszło do podziału posiadłości Babenbergów: król Węgier Bela IV zatrzymał Styrię, zaś Przemysł zawładnął resztą dziedzictwa Babenbergów. Jako sojusznik Zakonu Krzyżackiego brał udział w l. 1254-1255 w krucjatach w Prusach, na jego cześć założony wówczas zamek został nazwany Królewcem. Gdy w Niemczech nastał czas tzw. wielkiego bezkrólewia, Przemysł początkowo poparł wybór na króla Niemiec Alfonsa X króla Kastylii, jednak później Przemysł zmienił front i poparł innego kandydata do korony niemieckiej, Ryszarda księcia Kornwalii, w zamian za co uzyskał potwierdzenie swych roszczeń do krajów austriackich. Wtedy rozpoczęły się kolejne walki z Węgrami, których Przemysł pokonał w bitwie pod Kressenbrun (1260), dzięki czemu opanował Styrię. Zamierzając opanować resztę ziem austruackich Przemysł musiał zmierzyć się z książętami Bawarii, którzy zgłosili pretensje do ziem arcybiskupstwa Salzburga. Dzięki układowi ze swoim krewnym Bernardem, księciem Karyntii w 1269 zajął Karyntię. W 1273 Przemysł chciał sięgnąć po koronę króla Niemiec, jednak elektorowie, którzy obawiali się potęgi króla Czech, powołali na tron niemiecki słabego wówczas Rudolfa I Habsburga. Począkowo Przemysł, wobec niezadowolenia z jego rządów szlachty czeskiej, pogodził się z porażką o tron Niemiec, zawarł w 1276 układ z Rudolfem, na mocy którego zrzekł się władctwa w krajach austriackich i złożył hołd lenny z Czech i Moraw. Mimo, że elekcję Rudolfa I poparł papież Grzegorz X, Przemysł nie pogodził się z wyborem Habsburga na króla Niemiec i podjął z nim walkę, nawiązując wcześniej sojusze min. z książetami Bawarii, Polski (Leszek Czarny, Bolesław Wstydliwy, Henryk Probus). W 1278 r. Przemysł wszczął wojnę z Habsburgiem, najechał Austrię, gdzie 25 sierpnia 1278 doszło do bitwy pod Suchymi Krutami (bitwa pod Dürnkrut). Wojska czeskie i ich srzymierzeńcy poniosły całkowitą klęskę, król Przemysł Ottokar, mimo że przeżył walkę, wkrótce (jeszcze na polu bitwy) został zabity.

Drugą żoną Przemysla Ottokara II była poślubiona w 1261 Kunegunda (zm. 1285), córka Rościsława Halickiego (zob. Ruś Halicko-Wołyńska, (zm. 1262), bana Slawonii. Dziećmi Przemysła Ottokora II i Kunegundy były