Ryszard z Kornwalii
Z Wikipedii
Ryszard z Kornwalii (ur. 5 stycznia 1209, zm. 2 kwietnia 1272) – antykról niemiecki w latach 1256-1272.
Pochodził z dynastii Plantagenetów. Był synem króla Anglii, Jana bez Ziemi, bratem Henryka III. W młodości uczestniczył w wojnach Anglii z Francją o posiadłości Plantagenetów na kontynencie europejskim. W latach 1240-1241 uczestniczył w krucjacie do Ziemi Świętej. Za rządów Henryka III wspierał brata jako poseł i dyplomata. W 1254 sprawował regencję w Anglii.
W 1256 stronnictwo Welfów wybrało go królem Niemiec. W tym samym czasie Staufowie wysunęli kandydaturę Alfonsa z Kastylii. Dwukrólewie w Rzeszy przyczyniło się do wybuchu wojny domowej, która żadnej ze stron nie przyniosła korzyści. Utrzymywał się chaos w państwie, który w historii Rzeszy nazywany jest Wielkim Bezkrólewiem. Ryszard z Kornwalii zdołał utrzymać swoją władzę jedynie w Nadrenii; bezskutecznie zabiegał o koronę cesarską, którą miała mu przynieść wyprawa do Włoch zorganizowana w 1260 roku. Nie widząc realnych szans na pokonanie przeciwnika wyjechał z Niemiec w 1269 nie rezygnując jednak do końca życia z tytułu króla niemieckiego.
