Rdestowiec sachaliński

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Rdestowiec sachaliński

Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	rdestowce
Rodzina	rdestowate
Rodzaj	rdestowiec
Gatunek	rdestowiec sachaliński
Nazwa systematyczna
Reynoutria sachalinensis (F. Schmidt) Nakai
Synonimy
Pleuropterus sachalinensis (F.W.Schmidt ex Maxim.) H.Gross, Fallopia sachalinensis (F.W.Schmidt ex Maxim.) Nakai

Liście

Rdestowiec ostrokończysty (Reynoutria sachalinensis (F. Schmidt) Nakai) - gatunek rośliny z rodziny rdestowatych. Pochodzi z wschodniej części Azji. W Europie pojawił się niedawno, bo dopiero w latach 1890-1940. Sprowadzony został przez ogrodników, a następnie samorzutnie rozprzestrzenił się w środowisku. W Polsce po raz pierwszy stwierdzony został na Warmii i Mazurach. Jest gatunkiem inwazyjnym, bardzo ekspansywnym Obecnie występuje w całej Polsce i coraz bardziej rozprzestrzenia się, jest jednak mniej pospolity niż pokrewny gatunek rdestowiec ostrokończysty. Status gatunku we florze Polski: kenofit, agriofit. Uważany jest za gatunek niepożądany w środowisku naturalnym, gdyż wypiera rodzime gatunki, zalecane jest usuwanie go przed okresem kwitnienia i późniejsze niszczenie mechaniczne (łatwo odrasta). Bezwzględnie powinien być usuwany z obszarów chronionej przyrody.

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój: Roślina wieloletnia zielna, silnie rozgałęziająca się. Swoim wyglądem bardzo przypomina krzew. Może osiągać wysokość do 3 m (a wyjątkowo nawet do 4).

Łodyga: Wzniesione i łukowato wygięte, puste wewnątrz. Swoim wyglądem przypominają pędy bambusa.

Liście: Są jasnozielone, mają długość 15-30 cm, szerokoeliptyczny kształt. Dolne liście mają słabo sercowatą nasadę, górne uciętą nasadę, u wszystkich zaś wierzchołki są tępe. Po nasadzie liści, ich wierzchołku i wielkości najłatwiej odróżnić ten gatunek od bardzo podobnego rdestowca ostrokończystego.

Kwiaty: Drobne, zebrane w wiechowaty kwiatostan. Występują po 4-7 na gałązce wiechy, mają zielonkawożółty kolor. W okresie owocowania zewnętrzne listki okwiatu posiadają na grzbiecie skrzydełko. Słupek z 3 frędzelkowatymi znamionami, wyrastającymi na szczycie trzech dość długich rozgałęzień szyjki. Pręciki mieszczą się wewnątrz okwiatu. Kwitnie późno – od września do października. Jest rośliną miododajną.

Owoc: Nasiona bardzo drobne, zwykle roznoszone przez wodę (hydrochoria).
Korzeń: Posiada kłącze i często tworzy rozłogi, za pomocą których rozmnaża się wegetatywnie, tworząc gęste, jednogatunkowe łany.

Biotop, wymagania: Zarośla nadrzeczne, łęgi, przydroża, nasypy kolejowe i inne siedliska ruderalne. Roślina ruderalna, geofit ryzomowy.

[edytuj] Zmienność

Tworzy mieszańce z rdestowcem ostrokończystym. W wyniku krzyżówki powstaje mieszaniec - rdestowiec czeski.

[edytuj] Zastosowanie

Początkowo, po sprowadzeniu go do Europy był uprawiany w ogrodach botanicznych i parkach dworskich. Ponieważ dla pszczelarzy był cenną rośliną miododajną, ze względu na swój późny okres kwitnienia, był też w tym celu uprawiany na ogródkach działkowych i wysiewany na nieużytkach.
Jest cenną rośliną energetyczną, charakteryzującą się dużym przyrostem biomasy i dużą jej wartością energetyczna (17,2 MJ/Kg). 1 ha uprawy może dać aż 580 GJ energii. Szybki przyrost i łatwe odnawianie się ścinanych pędów, które to cechy tak utrudniają jego wyeliminowanie ze środowiska naturalnego, na uprawach energetycznych roślin są wielką zaletą.
Możliwe jest też wykorzystanie tej rośliny do oczyszczanie gleb silnie skażonych, w tym również metalami ciężkimi, gdyż rdestowiec łatwo akumuluje je w swoim organizmie. Zebrane z takich gleb pędy można wykorzystać energetycznie, spalając je, a z popiołów łatwiej już odseparować bardzo szkodliwe w glebie metale ciężkie.